BCCCAP00000000000000000001805

biotzik etzeukateken, berriz; beste bat eskatzen bazuten, ekartzen bazuten ere, zer esana beste– rik etzutela jarriko, ta, arraisku guzien gañetik, íxilka beste hatera joatea erabaki ziteken. Aiek zeuden tokitik noski ez uan urruti egongo; ixilka, zortzi-arnarren bat lagun, gauaz aterata, prantziskotarren konbentu bateko ateak jo zizkiteken, goizeko irurak aldean. Caspe esan zutela uste dít, erriaren izena. Subegorria baño erretxiñago erten ornen uan bertako atezaia. Aiek an ikusi zitunean eta zer– tara joan ziran jakiñagatik ere, urrutizkiñez kuar– telera parte ernan nairik así ornen uan. Ango iskanbillak entzunta, leiora atera ornen uan ango nagusi egiten zuana. Pusillatzera ze– rarnazkitenak aitortzeko, len ere gaberdian orre– lako deiak artzen oitua egongo uan. Laxterka jetxi, biali ornen zin atezai egoskor ura, eta ala galdetu ornen zieken: - Zer zabiltzate, garai auetan ernen, orre– lako rnutil gazte pilla? Zer gertatzen zitzaien eta zertara joan ziran esan ziotenean, elizako atea zabaldu ta sartu– -erazi ornen zizkin. Beste Aita batzuak ere jaiki ta antxe aitortu ornen itun. Andik ateeran, ala galdetu ornen zieken: - Iñondik ere zuek euskaldunak zerate? Baietz, ala zirala. - Ez naiz euskaldunetakoa ni; baña Espa– ña guzian zuetan bezelako gazterik ez dagola aitortu bearra daukat, egia badiot. Onuntz ige– sika aitortzera etortzen, etzerate lenbizikoak. Nai dezutenean etorri; zuentzat beti zabalik dau- 261