BCCCAP00000000000000000001805

- Angoa bukatu da! Olako ta olako, goi– zean seiretan pusillatu dituzte. Beste biak bizi dira oraindik, baña betiko itzala ernan die. Ez genin beste itzik egin. Bakoitzak bere naigabea ixilik biotz barruan gordeaz, gure la– nari jarraitu genioken. Etziguken biotz-zartako geiegirik ernan, aspaldian etsiak baigeunden. 11- dakoak, beren eginkizuna bukatu ziteken. Bizi giñanok, il arte saiatu egin bear. Zer egingo diegu bada? Gorrotoan giñuzten; tribunal artan, gure egiak baño, besteren gezurrak aixago sinis– tu baizituzten. Kristau legeak orren errex gizonak il-erazten baditu, ez nauk arritzen jendeak sinisrnena uztea. Otoitzak, aretxek bakarrik lasaitzen zin ne– re biotza. Urrengo egunean, bazkal ondoan, etorri uan azken orduan lagundu zien jesuita, il aurretik aiek egin zituzten eskutitz banarekin eta aieta– ko baten andregaia negar ta negar berekin ze– karrela. Etzidaken gauza berririk esan; nere se– rneak ezagutzen bainitun. Gorputz ta anirnaz iltzalleen alde zioken; arrazoi osoa ernaten zie– ken oeiri. Berriketarako, berriz, oso gogo gutxi neukaken nik. Entzun nunez, nere illoba apaiz jaunaren etxean izan ornen uan, il ziranak esanta noski; aiek egindako eskutitzak irakurri ere bai. Min txuri eginta exeri ornen uan. Zergatik? Berak jakingo zin; Pilatosen antzera eskuak garbitzea ez baita aski. Nere serneen eskutitzak, oraindik ernen ge- 233