BCCCAP00000000000000000001805

Amabiren bat kopa badizkitek nunbait tiro-pla– to'an irabaziak. Bosnako txapelketa batean bost anaiek tira ziteken, eta ez itun lotsagarri geratu. la illunabarrero asiko uan auzoko mutilla, bere dultzain-ots ariñean, euskal aideren bat jo– tzen. Gure leiotik laxter zin erantzuna. Iru ari– tzen itun, ia beti txandan-txandan, bertsotan bezela, alkarri erantzunaz, aspertzen ziran arte. Belarriak gortzerañoko dultzain-oiartzuna ibil– tzen uan mendi-egal oetan barrena. Amaikatxo arriturik entzuten ere egoten itun. Aiek urteak! Etxeko pake ta pozak lasaitzen bagiñun ere, etxetik kanpo zebillen iskanbilla, bildurgarria uan. Lenbiziko autitz edo botoak emateko garaia iritxi uan. Erriko gizonak aukeratzeko itun. Tras– te batzuk erostera joan nintzan batean, errian oso maiteak nitun gizon batzuk esan zidateken: - Aizu, Joxe: laxter botoak ditugula ja– kingo dezu noski? - Bai, jaunak, bai! Noiz diran ez dakit, baña garaiz adieraziko diguzutelakoan nago. Esa– teko bildurrak etzabiltzate. Ez nekin baserritar gizajuok orrenbeste hallo genunik. Orain arte aldamenetik pasatzerakoan nerekin kutsatu-bil– dur, beste aldera begiraka ta muxinka joaten ziran erriko kaballero oietako bat, jaunak, irri– parrez, apal-apal, boto-eske urbildu etzaigu ba– da? Gaur kalera naizen ezkero, irugarren eskea badet zuena. Ez diot iñori agindu. Norbaiti ema– tezkeroz, zueri ezin ukatu. Aiek agurtu nitun orduko, or zetorrek lau– garren eskalea, danetan bildurgarriena. Txorro– txa deitzen genion nere illoba apaiz jauna. As- 212