BCCCAP00000000000000000001804

koari zure pekatuen barkapena. Oraintxe ordu gutxiko bizia daukazu. Txikienetik asita, azkene– ko zu erreko zaitugu, jolasak egin ondoren. Ar- . zuloa itxi ta joango gera. Amorruari ezin eutsirik, berriro alako su– dur-txistuka bat egin zuen Dardarrek. - Sudur txistuka ari da idixkoa, suari beldur izaten baidio. - Onenbeste iseka, zemai ta urdekeri, aski da gizon baten pazientzirako. Zenbat ziñaten jakin nai nuen. Denak nere sarean eroriko zerate. Bere esku, gerri ta oñei alako indarrezko astin– du bat egin zien, eta lotura guziak aidean joan zi– ran, bera jauzi batean zutik jarriz. Basajaunek etzuen atzeratzeko betik izan. Zer egin pentsatzeko ain gutxi. Lenengo ezkerkada ari eman zion bizar aundi aietan. Botean arkaitzak buruarekin jo eta ziraldoka sutarako pillatua zeu– katen egur artera erori zan. - Ez dezu berriz esango, nere indarrak ez du– tela batere balio. Buruan egurrarekin jo zuena arrapatu zuen urrengo. - Torizu emandakoaren ordaña! Au ere egur-pillara joan zan. Bibote-Aundik, Dardar aske ikusi zuenean, izutua ala zion berekiko: - Orrek ainbeste indar daukan elefanterik ere ez da. Lotura oiek autsi, ala jainkia! Ez dago orren ondoan atsegin. Laxterka abiatu. zan betiko bere puñalaren bi– lla. Baña Dardarrek etzion betik utzi. Bidean le– pa-zamarretik arrapatu zuen, - Ez; Praixku, begi-luze! Ez dituzute nere indarrak ondo neurtu. Orain probatuko dezu balio duten edo ez. Non dira zure zemaiak? Nere mutur 183