BCCCAP00000000000000000001804

bear degun, ori daukagu lenbailen erabaki bearra. - Bai. Ezin gintezke gu emen bizi. Olaxe, zer egin ezin erabakirik ari zirala, ateak zabalik zeuden. Txakurrak ere nabaitu gabe, au– rrez-aurre jarri zitzaien, biei begira, Bibote-Aundi. Migeltxo, leiotik jauzi bat eginta, ezkutatu zan: andik. - Erbiñude alu orí ez ote det nik arrapatuko? Anttoni bakar-bakarrik geratu zan intxixuare- kin, etsia, daldaraka. - Zure billa nator -esan zion. , - Zer ikusi daukazute zuek nerekin? - Zure Artzak eskatu digu, il baño len zurekín itzegin nai duela. - Eta ez badet nik joan nai? - Indarrean eramango ziñuzket. - Nik zuri barkatu nizun. Ez al dezu zuk beste ainbeste egin bear? - Ni itxua naiz. Ez det nagusiaren agindua besterik egiten. - Urde galantak zerate zuek. Badakit ez naize– la geiago etorriko. - Uste det egia diozula. Aur oien billa azaldu– ko naiz gero. - Aurrak ere bai? Deabruak aleenak! Zer txa- rrik egin dizutegu? •- Gu langilleak gera. Orí nagusiak jakingo du. - Ez daukat orduan igesbiderik? -- Ez. Onean edo txarrean eraman bear zaitut. Gogor egitea okerrago izango zala-ta, bere seme-alabatxoei muxu bana emanaz, berriz ere an ikusiko zituen, ixilik, baña negarrez, aldapa gora artu zuen intxixuaren mende. Basajaunaren gorro– toak etzeukan neurririk. Aiek aldapan gordetzen ikusi zitueneko, iru 173