BCCCAP00000000000000000001803

kuak atzera lotuakin azaldu zanean, arrituta gera– t'u omen uan jendea. Erraldoi bat omen zirudi 0 ken. Arpegia estalia ta ondo lotua, arekin beldur– tzén ziralako ekarri omen ziteken. Jendea, txiki ta áundi, erruz etorri uan. Ikusi zuen batek esanta zekit, bein goian on– do lotuta zegon soka lepoan txibistean lotu zio– tenean, kendu omen zioteken arpegiko estalkia, eta bere aitorle zuenak ezpañetara luzatu guru– tzea, eta musu eman omen zioken eta malko ba– tzuk ixuri ornen zitzaizkioken masallean beera. Eta, ondoren, izugarri begiratu omen zioken jen– deari. Oñak askatu ta azpiko aulkia kendu ziote– nean, jendea beldurtu omen uan soka autsiko zuelakoan. Arek egin omen zizkin saltoak, ito baño len. Iru aldiz jo omen zin oñakin bere bu– rua. Azkeneko jauzia eginta oñakin burua jo zuenean, bat-batean luze-luze sokatik zintzilik geratu omen uan urkatua. Epailleak tanto batzuk jaso zizkin onekin, eta, berak uste zuenez au bazan ostatuko !apu– rra, pixka bateko pakeak egin zizkiteken. Baña urrengo goizean or zabaldu uan, barta– rratsean ostatuan beste lapurreta bat egin zutela, eta egundoko diru-putzua ebatsi ziotela tratala– ri batí. 72