BCCCAP00000000000000000001803

-- Gizona etzegok an bertap. illa..11 ta ara mandoz eramana. Karobiaren 011,doan an zeµdek mandoaren perra-arrastoak. Ondo-ondo neuttll dizkigu ta irearen berdin-berdiñak ,dituk, Orí ere ukatuko ote dek? Ez baita emen i besterik man– do arekin ibiltzen. .·~ Eroa aleena ni! Galanta, ortaz oroitu ez nintzanean -zioken berekiko mandazaiak. Onetxek galdu zin eta buru makur geratu uan, erantzunik eman gabe. - Orduan i augu orko iltzalle !apurra. Ez ukatzea, aitortzea dek gure artean. Burua makurtu zin ta bere artan itxi uan, nastu samarra, zer erantzun etzekilako. Salatza– lle geiegi utzi zizkin epaillearen tirabidean. Man– doaren konturik atera etzulako, bere burua ma– darikatuz. Baña ez al zan bera izango ostatuko lapurra ere? Ez al zuen naikoa aitortu? Amaika galdera egin zizkioteken, baña beti ezetzean geratu uan. Bi zirala zioteken; baña alare epailleak-eta bazi– teken naiko zalantza. Donosti'ra eraroan ta an egin zioteken auzia; orduko legeetan, eriotz-pena eman zioteken, pe– katua ere aundienetakoa uan ta. Orduko oituretan, nai zuenak ikusi, agirian urkatzen zizkiteken olako gizonak. Mandazai au lasaienetakoa izango uan. Egun– doko gizon-puska egin ornen uan espetxeko atse• denean. Arpegia estalia ta oñak alkarri ta bí es- 71