BCCCAP00000000000000000001803

Orra Txoriren ametsak. Izena bai 'Txori. Izana ez, ordea. Zugaitz gañetik igaro bear ba– ,litz, etzitzaioken olakorik gertatuko, ez. Ederki geratu uan orain. Egundoko karraxia egin ziri. Karabineroak entzun ziteken. Baña ibaiaren beste aldean uan kar~axia • eta aiek •a1;1 etzeukateken zer egiñik. Etziteken ara igarotzea zillegi. Orra uraren mende ta igari jakin ez. Azpi gogorra arrapatu balute oñak, aixa igaroko zue– na. Zentimetroren batzuak luzeago izan balitu besoak, arbaztak arrapatuko zizkin, batzuen os– toak eskuan iitula erori uan putzura ta. la lau bat metro zabaleko putzura erori uan. Ondora, berriz, beste ainbeste ez bazan izango ere, larri ihilli. Eta saltaeran bare-bare iruditu zitzaion ura, aballan ziaken gainbeera itxaso al- dera. • Ez uan nolanaikoa gure Txoriren larda. lgari .ondo jakin ez. Zeri eldurik ez. Bakarrik eta gau iUunean. Orra azkenean bere burua galdu. Orra bere ametsak. Obe zin ostatu inguruan lapurrak tiroz il balute. Onenbeste larritasun gabe buka– tuko zin mundua. Orain ler egiten ari uan eta ál– perrik. Arenak egin zin. Etzin geiago iñork aren berririk ikasiko. Iñork etzin non galdu zanik ere jakingo. Denak, lapurrak bazterren batean Hla zala usteko ziteken. Buruz jokatu izan balu, etzi– tzaioken orí gertatuko. Etzekigu, ain astun ta indarrean putzu ar– tara erorita, nola erten zan gañera. Txori, beñe- 47