BCCCAP00000000000000000001803

Ostatu-jabeak onak eta maitagarriak itun eta oso modu onean ematen ziteken, gauzik geie– pak kontrabandoan ekartzen baitzituzten. Erri-agintariak bazekiteken orí. Baña berak ere joera aundia ziteken, eta, bestetan baño mer– kexeago nola ematen baitzuten, denentzat eder– ki zetorreken ostatu ori. Baña etxeak etzeukaken izen ona. Ostatura joaten ziranen artean, egundoko lapurretak egi– ten zizkiteken. Lapurrak etzin beñere kolpe utsik egiten, eta ezin ziteken arrapatu. Andik errirako bideak tunel-zulo bat zirudi– ken, dena zugaitzpean estalia, eta lapur-bidea esa– ten zioteken. Amaika bider inguruko baserritarrak egiten :ziteken guardi. Baña lapurrak ederki asmatzen zin, aiek an etzeuden ordua. Askotan lotu ziteken Joxe, etxeko nagusia. Iñork jakitezkeroz, arek jakin bear zuela nork zebilkin dirua eta lapurra bera zalakoan. Baña lapurtutakoak berak salbatzén ziteken; bi erte– ten zirala, eta Joxe baño txikiagoak, eta arpegi estaliarekin. Ezagunak baziran ere, orrela ezin ezagutu. Beti beldurrak bizi itun eta, ostatua beste batí salduta, aldegiteko zoratzen. Baña lapurrik arrapatzen etzuten bitartean, etzin iñorkostatua– ren jabe egin nai, alkateak ezik; baña etzioteken ari saldu nai. Illunabar batean ala esan zioken Txorik amari: 23