BCCCAP00000000000000000001803

neurria. Eta, berriz entzun nai badezute, zuek biak zerate orko lapur ta gizon-iltzalleak. Jakin dezala garbi epailleak. - Erotu al aiz? Zer esaten ari aizen bai al dakik? Oraintxe bertan artu bear dituk epelak, eta gero gerokoak. Jauzi batean erdira erten uan Txori. - Zuek neri epelak eman? Gauza bazerate, atozte. Etzidak biengatik ajolik. Laxter jarriko dizkizutet ankak buruaren lekuan. Ez nauzute Pelix bezela arrapatuko. Ostatuko jende guzia begira ta entzuten ze– goken, bibote aundi aretzaz errukiturik, mozkor– tu ta zer esaten zuen etzekilakoan. Baña ez uan orí denen iritzia. Antonik-eta, ala zioteken: - Asko daki orrek. Nor ote degu ori? - Epaille jauna, etzegok ortarako eskubide- rik. Ori, gure izen ona belzten ari dek. - Egon lasai. Gezurretan ari bada, bereak artuko dizkik. - Ez, epaille jauna. Ez naiz gezurretan ari. Nik banekin lapurrak etxe ontakoa bear zuela izan, edo etxe ontakoaren bitartez egiten zitula lapurretak. - Dakiken guzia ori al dek? Orrenbeste guk ere bagenekiken. Larunbatean, lapurreta egin zanean, Joxe etzegoken emen. - Orí lenago ere esan dek. Baña ez zuek ere. Utzi neri itzegiten eta, gezurretan ari banaiz, 138