BCCCAP00000000000000000001803

Larunbata uan. Urrengo egunean, ura iskan– billa ostatuan! Alkateak erotua zirudiken. Ea zer egiten zuen epailleak, lapurrak zein ziran jakin ta ez zigortzeko. Donosti'ra joko zuela, ez bazuen Joxe etxeko nagusia lotzen. - Kontuz, alkate jauna. Jakin gabe ez dek iñoren izen onik orrela belzten. Gero besteren bat arrapatzen bada, «nik orí zala uste nin», orrek ez dik balio. Lenbizi arrapatu egin bear diagu eta, dana dala, orduan itzegin. - Bai. I oiekin ondo etortzen aiz eta itxu- -itxuan oien alde ago. - Eta i, gaizki agolako al abil sendi eder au ondatu nairik? Arrapatu zagun lenbizi, ta or– duan itz egingo diagu. Joxe-ta suminduak zeudeken, bi anaiei ber– tan tnuturrak austekotan. Baña Txorik apaldu zizkin: - Itxogin lasai. Gutxiena uste danean aiz– katzen ornen da erbia. Erderazko esaera batek ala dio. Etnen ere laxter aizkatuko dala uste det. 132