BCCCAP00000000000000000001803

- Zer rtái zendüke, bada?'·~Lapurrak aske dabiltza'eta etru gabeari ezartzen dizkiote •peka– tú guziak Nola etzera..:,arrituko? Nere aita ornen da .orko gq:on-iltzalle .ta laptma. Arek il ornen zuen i>elix.- Eta arek il ornen zuen .Txori bere semei;i, ni alegia. Ñi denak iltzát naukate. IUetak eré egiñak ditlJ.t. II ta kbck:altzen zegon karobi– ra botea nintzala. Orregatik,. nere aztarrenik ez dutela arldtu. Aren eriotza nerea bezela bada, leku onean dabiltza gizon Óien esamesak. - I beti Txori. Néri ad~rra jotzen ariko aiz. Ez dek ori egia izango. • - Bear jauna, egi-egia esa-ten ari nauzu. ~. Arrituko ittm orduan, i an ikusi aüte– nean. _:_ Ez nau iñork ezagutu. Ez diet nor naize– nik ere esan. Orregatik, nere buruan dabilkidan asmoa, askoz errexago beteko det. Nere aita maiteari ere bere izen ona biurtu nai nioke, eta zoriona ta pakea nere ama ta anai-arreba maita– garri aiei. Erriko alkateak .eman dit denen berri. Bafía gure •ostatuan ura da nere aitaren salatza– lle, eta sumindua dago, nere aita baitu ta urka– tu ez dutelako. Epaillearen aitak babestu zuen nere aita. Arek egin lekuko. Pelixi tiratako ti– róak entzun ziranean, epaille xarra, maisua, sen– dagillea, botikarioa ta bikario jauna, ostatuko bac ratzan Joxerekin izketan zeudela, eta ura ezin li– tekela izan iltzallea. - Oiek lekuko zitula, nola baituko ziteken gizona? 110