BCCCAP00000000000000000001802

ZAI Gure ate gañetik incomunicado kendu zite– ken; eta, lau egunen bum, patiora erten giñun, ustez lengo lagunen artera. Arrituta geratu giñun. Zaarretatik erdiak palta itun. Baña ez uan alare patioa ustu. Bazeu– kateken nondik ekarria. Zaarrak, lengo ezagunak, urbildu zitzaizki– guken, urduri denak, galderaka. Gure auzitako gora-beerak aientzat ere zer ikusi aundia bai– ieukaten. Gu ongi geratzen bagiñan, aientzat ere itxaropena. -Lau egun auetan zer moduz? -galdetu zigu– teken. -Ondo, mutillak, ondo. Beste urte– mordoska bateko ostatua bazeukagu. Auek oso gizon mazalak dituk. Ez gaitzitek ostatutik biali nai. Duan eskeintzen zigutek aterpea ta jana. -Orduan ez daukazute askatasunaren itxa– ropenik? -Askatasuna? Ortarako zeudek. Ezta pen- 97