BCCCAP00000000000000000001802

kaldun askoren artean ibillia bairiintzan. Beñe– pin, itzultzalle bat bagenirl. Laxter antz eman zioken idazkari zekarrenak: ~Mi comandante -esan zioken-. Badirudi ez diotela ongi ulertzen. Erderaz jartzen zuenean ere, berak naiko lanakin baizebiltzan. ""'."Anai gazteenak biak ongi dakin ezkero, orrek ongi egingo du itzultzalle. -No, no. El cabo ya sabe tanto. Orrek egingo digu itzultzalle. Artan geratu itun. Etziguken galderarik egin; azterketarik ain gutxi. -Quedan incomunicados -esan ziguken eta laurok barrura joan giñun. Baña ez patiora, eta ez genin lau egunean ikusi besterik ere. Jaten ematera zetozenak bakarrak. Ate gañean inco– munidado jarri ziguteken, bai, ta bear– bearretan bestetan ez giñun gelatik ertetzen, anaiok elkarren berri ez jakiteagatik. Banaka joaten giñun komandante bakallu aren aurrera. Urrengo egunean bertan deitu nioken ni. Nere ondoren, andoaindarrak. Ni beste iru egu– neko pakean negoken. Biak bakarrik zeudeken. Etzin neretzat itzultzalle bearrik. Papertxo batean jarri zizkin idazkariak nere izen-abizenak eta asi uan gure epaillea galdera ta galdera: -Ziñ edo prome·s egiten al dek, egia, ta egia bakarra, esango dekala? -Bai, jauna -erantzun nikek. Bereala así uan gure aitorketa, baña barka– ziorik gabea: 90