BCCCAP00000000000000000001802

abotsa uan, nik ate ondoan entzun nuena. Ezin oroituz nebilleken. -lkaragarriak egin dizkik . Bat baño geiago badituk, arek salatuta galdu diranak. Emen il– tzalleekin batera dabillela ere entzuna niok. Ez nauk batere arritzen, aren abotsa zala ura esan dekanean, arentzat dena litekena dek-eta. Ogei ta zortzi urte badizkik eta ez ditek oraindik fren– tera deitu . Amabostetatik ura bakarra atera dek billaua eta bere lagunak galtzen dabillena. Fa– lanjeak bezela beltzez jantzia, txapela ere bere borla gorriakin, goxoa zebillek, garai bateko gure bandera-erretzallea. -Eta zergatik ez dek bera salatu bear? -Ez nikek ezer aurreratuko. Ura galduko nikek eta nere burua ere bai . Gaizki egindako kezketan joango niñuke gañera. Ez dit berdin pentsatzen. Ura onera ekarria– rekin, jende asko lasaituko uke errian. Bizitza batzuk salbatu ere bai agian. -Utziok pakean. Ari ere etorriko zaizkiok bere garraztasunak. -Amaika okasio sortu ziguken deabru orrek, gure sallean zebillenean. -Utziok bere gaiztakeritan naastua, nazka ematen zidak oroitzeak ere ta . Orduan gaber– dian eramaten dizkitek, aske edo lotuta. -Barrundik kanpora aske joaten dituk: Está usted liberado. Baña deabruak kanpoko ate on– doan jartzen dituk. Urrats bat atez kanpora eman orduko, gañean dizkik . Armiarmak eulia bezela lotu ta kamioira. Gero etzekiagu non iltzen dituzten. Ernani, Oiartzun ta Bera'ko 132