BCCCAP00000000000000000001796

40 ASTUA TA ZERRIYA Eya batean zeuden esker-eskuñean astua ta zerriya etzinik lurrean. Astuak galde zion gaiz toz zerriy ari zenbat zama zituen itxeratekarri. Zerriyak ez aditu zegion ederki, astuaren makurra zekielako ongi. Jtzontzi au solastan burua goresten ni ta ni zeriola onela asi zen: ~Nik ... beti lo ariña dagiat arratsan. Ni ... iguzkiya baño len yaiki nauk goizean. Nik ... mendiko iturri– sei-zazpi urketa /tik itxeratu ditiat /ka.. goiz-goiz, gosaltza- Ik bai-dakik zer duken nere astalia; ori yan ta yuan nauk egurketa billa. Ibillaldian yoka eraman niatek ta zama izugarria bota ziautatek. Ator ¡¡;ero maldabe na1 diteken arin, bertzelas gibelan duk jauna arbaztarekin. Zama utzi-ta, kantiak eraman ditiat Zalain aldeko bolu aundi aretarat. Atsegin iru laurden, ta berriz itxera ., Zámape ta zigorpe abere ez bezela. Orrela bizi gaituk astuak ludiyan goizetik gaberaño izerdi patsetan. Berekoyen errantzak arrantzak dituk. Etzekiat zergatik orok dioguten gu añeko alferrik eztukela izaiten. I, bai aizela alferra, or etziñik luze yan, edan ta zorro-ust deus ere egin gabe, ~Aizak, zion zerriak: ireak lanak dituk; alare zallagua i entzutea duk. Ire errantzak, arrantzak dituk egiazki. ixillik ago, ta u tzak ni ta nika orí. * Ni ta nika-zaleak beren errantzetan, ikasi dezakete solasketa ortan. * GOGUA EGAZKA Ura beti amilka itsaso-aldera iñon gelditu gabe dijoan bezala, ala nere gogua lurrez aspertua • egazka dijoakít J aungoikua 'gana.