BCCCAP00000000000000000001796

174 SAN ANTON, JESUKRISTOREN AITORLE ZORIONTSUA ERREG~TU GUGATIK Egiptotarra degu Antonio Santu guztiz autatua. Kanta dezagun bere bizitza izan dediñ goratua. Ikusi izan zun lenengo argiya aberats zan pamiliyan. Denbora berian ziren kristaubak sendi santu zorionian. Ill zitzaizkiyon bere gurasok, ta eleiza juan zan batían entzun zizkigun itz eder abek Ebanjeliyua zanian. "Zuk nai badezu izan jatorra, J ainkuan zuzen serbitzari, saldu itzatzu dauzkatzun gauzak ta eman danak biartsueri". Beretzat á.rtu zitun itz abek. Artu ongi eta bete. Andik aurrera biyotz-biyotzez lagun urkua zun maite. Zeuzkan ontasun pamilikoak saldu zitun berealaxe ta pobrien arten zabaldu ere beretzat gelditu gabe. Lokarri abek azkatu ondoren asi zan oso gogotik azkar ta ariñ, erraz ibilltzen zuzen zeruko bidetik. Sinismen sendoz armatua zegon; nai zun oraindik geyago; erantsi zizkan beste birtutek iyotzegatik gorago. • ikusten bazun norbait obia bere ona gendun bañon, gogor sayatuz berdiñduko zun. Eziñ esku utsez egon. Eziñ ziteken iñor arkitu bera bañon garbi ta ernai. Pazientzia, erruki, beste birtutez, arpegi argiya, beti alai. Ereje gizon gaixtoagandik iges egiten zun beti. Ayen ondotik alde egiteko ibilltzen zán estu, larri. Oitzaz maite zun bakarrik lurra biar ainbat lo egiteko. Baurauba zale izugarriya gosez gorp.utz metzeko. Ogi ta gatza mantenuz zeuzkan iturri ura edateko. Egunez ezer ta arratsa arte itxoiten zun mantentzako. Ta bi egunen askotan zekiñ gosia gogor supritzen. Arrats osuak pasatzen zitun zeru izketan mintzatzen.