BCCCAP00000000000000000001796

ta ordun ixilltzen zirala J ainkuak itzik gabe mutututa, eta erriya asiya zala idoluak baztertuta, Kristo JESUS'i begiratutzen Bera maitatzen asita, pentsatu zuten au illaztia apaiz'aiek elkartuta. Bazuten auek zezen gizen bat oparitzat prestatuta bere J aink:uari eskeñitzeko zegofako asertuta. Jakiñ nai zuten egik al ziran SATURNINO'z aaituak. Nai zuten ere opari onekiñ adixkidetu J ainkuak. Ortan zirala, aldi batían ara nun gure gizona ikusi zuten ehz alderuntz zijuala zuzen-zuzena. Arrapaturik esan zioten: "Aukerazak nai dukena. Edo ta gure J ainkuak agurtu, bestela ti!. Ik nai'kena", Erantzun zion bakar bakarrik maite zula J aungoikua. Eta Arentzat zitula otoitzak ta bere izate osua. Eta guztiak entzuteko eran: "Zuen jaungoiko guztiak diabru dituk, eta idoluak denak dituk gezurtiak". Aiek arrotu ta sutu ziran. Zezenarekiñ loturik J ainkuen etsaia aundi bezela, akulluz zirikaturik, Biak amildu zituzten bera CAPITOLIO goi goitik. Lenengo mallak pasa orduko onen burua idek1rik, munak kanpora atera ziran. Ta goreutza puskaturik bere anma ederra uraxe juna zan mundu ontatik. Azaru azkenez Martir rll zuten NERON aginte denborez. Onela izan zun onek azkena Kondairak ala dionez. Bere gorputzabi emakumek kristau ausardiz beterik zurezko kutxa baten sartuta utzi zuten lurpeturik. 147 Deun SATURNINO, IRUÑA'k zaitu arturikan Zaindaritzat. IRUÑA eta NAFAR guztia artu zazu zuk zuretzat. IGNAZIO, EUSKALDUN _DEUNA, ZURETZAT EUSKAL BERTSOTAN GURE OMENA Zure eguna, gure Ignazio, Uztak du azken egunian, Bertso batzuek jarri nai ditut gure Euskara itzkuntzian. Nazioz ziñan Espaiñ lurreko aundizkietako Jrutua, Kantabri puska, Loiola etxian mundu ontara sortua. Gazte ziñala erregiaren jauregian bizitua. Geroztik berriz, gudaritzari gogo aundiz jarraitua. lruñ 'aldeko gudaket 'artan gogorki eritu zinduten. Denbor luzian etzanda oian egona ziñan sendatzen,