BCCCAP00000000000000000001796

114 "JASO NITUN NERE BEGIK MENDITARA" ¿Zer daukazute, mendik, zuen tontorrian orrela oratzeko eztirik onenian nere izate dena barrun-barrunian? Ez daukat itz aukerik nere mingañian. Antxe bertan dagola dirudi zerua; bakardade artantxe atsegiñ lekua. ¡Ixo!, betiko ixilldu lurreko soñua. Goiko gallur orretan nik daukat gogua. Doai berezi abek J aunaren eskutik atera dira denak eder eta garbik. Garbiyak: dira beraz; ez dute kutsurik, lauso, erdoi t'akatzik iñungo aldetik. Zelai, !ore, landarek antxen asko daude. Ardik helar biguna gogoz jaten dute. Beren zorion osua agertzen digute. Ori orrela dala azaltzen dakite. Ango arri t'arkaitzak beren azalian artzen dituzte askotan garaya danian kazkarabar eraso ta elurra gañían. Baita tximist argiya arrats illunian. ¡Entzun, entzun be rala trumoyen orrua tximixtak utzi ondoren iya itxutua. Bikafi oyen aurrian oso naiz mutua nabaitzen detelako Norbait Indartsua. Lañok datozti askot:au beso zabalian estaltzera mendiyak bere mantupian. Bota oí ditizte zañak denbora luzian iguzkia etorri arte indar-indarrian. Bazter baten izkutun landare tartian, sortu da ur garbiya beti marmarrian. ¡O ze marmar goxua ix ill-ixillian. An egongo nintzake etcrnidadian. Leku goitsu abetan dabill ariñ auntza. Ta bian bai daudela makiñabat gauza. Ibai, baso, hallara, kale ta enparantza. ¡Zenbat ixtillu antxen; ixti!lu ta dantza! btill gaitian danok puskatxo batían, ezkilla ari dalako nunbaitko torrian. ¡O ze doñu atsegiñ eguna argitzian. ! ¡O zei'i ezkill npitia iilunabarrian!