BCCCAP00000000000000000001796

113 URTE BERRI EGUNIAN DONOSTIAN IZAN ZAN TXAPELKETARI BERTSO DOZEN ERDI BAT Bedetzi puntutako bertsotan trakets naiz. Eziñ niteke ibilli bide ontatik maíz. Lantegi au zait neri zalla ti oso gaitz, Ez det nik, ez, balio izateko apaiz Buru gogor arkaitz tertellua ni banaiz, genioz txar, ekaitz gozorik ez, zurkaitz. Amaitu det bertsua nolabait garaiz. Bertsuen txapelket.a eman da aurtengua. Ez naiz bertan izana ni gizajua! Urrutitik bakarrik det nik aditua. Bere gora berakiñ negon txoratua. Ainbat itz neurtua, jator moldatua, ongi elkartua bazan loratua. Ezti ibai aretan negon sartua. Zuazkit zu munduz mun bertsok aizatzera /du ta etorri ala brastan .erakustera. ¡Ez, ene, ez det doaik; ez ni lan ortara. Dar dar Jilílgo bildurrez; nuan nire etxera, nete gel txokora, bakartasunera, ixilltasunera, illuntasunera. Soseguan zerbait lumaz argiraztera. d ·O zuek bertsolaria errepentekuak, zuekiñ daude erria ziaro erotuak. Jo eskubi, jo ezkerrera, beiñ ere ez nastuak; • z~nbat ta geigo jardun am bat trebetuak, nun nai billatuak, beti txalotuak, gora altxatuak, ikuituaz zeruak. Euskal bertsolaria, bai, maitatuak. Au da Euskal Errien bat-bat jeikiera. Ikusten degu eguzkia• ren jaioera. Tiratzen ditu jendiak su gar beruara. Gora za~n biotzez zoragarn Euskera. Bere epelera, ta bere girora, goxotasunera, estu laztanera, ekarri, urbilldu denak maite lanera. Lengo bertsolaria iñoiz ez aztuak. Orainguak zaituztet barruan sartuak. Gero ere izango dira aundiz sonatuak. Denak izan zaitezte ongi ondratuak, lorez koroituak, nunai aitatuak, maíz maíz berrituak, gora au_patuak. Urre-zillar letretan beti agertuak.