BCCCAP00000000000000000001794

zamatua zeukagu. Biar goizean aterako gaituk. Azkeneko bixita izan litekek. - Ez olakorik esan. Ezta pentsatu ere! -erantzun zioten ama-alabak-. Beti olako beazun tantaren ba– tzuk ixuritzen dizkiguzu gure zorion eta atsegiñak mikazteko. Zuek daukazuten osasunarekin gaiñera! - Dana dala, barkatu. Baiña litekena da, nonai gabiltzala ere. Eta itxasoan, berriz, zer esanik ez, inpemuko guda orrekin. Naigabe pixar bat soniatu zuen andik ateratze– rakoan Joan Joxek. Zergatik ote zan orí? Sartzen ari ote zitzaion zerbait? Eta etzuen olakorik nai. Bestela, nola beteko zituen mundu au ikusteko egin zituen ametsak? Mundu ontako kai guzietan sartuagatik, erdizka ezagutuko zuen, barrurago ez bazan joaten. Etzijo– an alare oraindik gaizki. Kai aundi oietako eragiña beldurgarria zan. Munduko enda guziak orrera bil– tzen baiziran. !ñongo jenderik txarren, maltzur ta billauenak kai aundi oietan bizi ziran. - Oraingoan, emengo guda onen iges, lenengo ibi– llaldian Afrika inguru orri emango ziogu buelta txiki bat. Ontzi onenjabeak ala agindu ziguk. Alare, Ameri– keta inguru oiek ikusi gabe ez gaituk geratuko. Orain– dik, beiñepein, Asia alde ortara ez gaitukjoango. - Bejondeizula! Orrela munduari buelta eman– go diogu. - Ez. Len esan <liten Asia alde orí ikusi gabe ez; eta arrigarrienak oiek dituk. • Atera ziran etxetik, eta geratzen ziranen begietan malkoak ikusi zituzten, batez ere amaren begietan. Onek etzuen itxasoko lan orí oso maitea. - Zergatik ez ote du uzten lantegi orí, eta lego– rrean billatu obea? 99