BCCCAP00000000000000000001794

Esna ametsetan I LLUNDU zuenean, eta arrats giroa preskatu, ebcera joan zan. Oraindik beiñepein ama bcutik arkitu zuen. Beste guziak lotara joanagatik, arek billatzen bazekien sukalde artan zer egiña. Berak zabaldu zion atea. Arrituta bezela: - Gabon, ama -agurtu zuen. - Baita iri ere. Alai ator -erantzun zion amak. - Zergatik ez, triste egoteko arrazoirik ez det eta? - Ere eskubideak irioo ditukenean... - Arrazoi ez al det, bada, nik ortan? - Ornee dek iñork ukatu ta ukatuko ez dikena. - Orain noranaiko aske nago. - Eta nora joateko asmoak dituk? - Aurreak erakutsiko dit nola dantzatu atzea. - Etzekiat, bada. Jakin al nezake garai ontan zer abillen oraindik oieratu gabe, aspaldian ara joana intzala uste nin eta? - Arritzekoa al da? Oraindik ez da berandu. - Ez, moten. Ez dit gaizki artzen detalako esan. Ik ori egitea arritu egin nauk. 28