BCCCAP00000000000000000001794

zitzaion. It.xasoan zaildua eta len alako asko ikusia, oraingoan izutu samarra zebillen. Baiña it.xaropena noski goraka, onuzkero ontziak eutsiko ziola ekai– tzari. Joan Joxeri ala esan zion: - Munduz mundu dena ikusteko asmoan ez uan ibili nai? - Bai. Nere gogoa beiñepein ala zan. Beti amets • gozoak egiten nituen. Olako arraixkurik ez nuen ikusten. Bestela, ontzi auetan sartzerako ondo pen:. tsatuko nuen. - Milla metroko putzu baten gaiñean, ekaib;a gurekin jolasten zebillek. Txunban gabiltzak, bate~:m gora, bestean beera. Txulo bat egitea aski, bere sabe– letik ateratzeko betarik eman gabe, denok il kaJa batean urpera joateko, gu non galdu geran aztan·e– nik utzi gabe. Munduak alderdi onak badizkik, bai. Txarrak ere bai ugari, ordea. - Zu oraindik lasai zaude? - It.xuraz bai. Baiña larria or zebillek barruan. Nere emazte ta alabaren oroitzak ere bai. Gu emen galduko bagiña, zer egin bear litekek aiek? - Nik ez daukat olako buruausterik, baiña bizi nai nuke. - Ik bezela besteak ere. Entzuten al dek ontzi axaletik kanpora dabillen orru ori? Eta ur putzu ikaragarri oiek au joka? It.xaropen au zeukagu: azal gogorra daukala ontziak, eta eten gabeko itxaso onen eragin ta zakar aldiei eutsiko ote dien. Eta, ekaitza asi duenean, itxas zabalean geundela. Orain, berriz, etzekiagu non gabiltzan. - Eta ona al da ori? - Ez al dek ikusten urak ontzia nola dabilkien? Oni bultzaka ari diran ugin oien indarra ikaragarria dek. lt.xas ertzean izan bagiña, onuzkero arkaitzen bat jo ta t.xikituko gaitziken. Baiña gaurko au izu- 128