BCCCAP00000000000000000001794

ere, urruti bizi dek eta, aurtengoz beiñepein, ala bearko dik. Urrengo etorreran itzegingo diagu. - Izan ere, ainbeste izango dituzu ta... - Bai. Baiña bat garai batean nerekin asko ibilia. - Orain ez daukazu astirik noski. - Ez. Egun osoa bearko nikek. - Eta non bizi da ori? - Emendik urruti: ire etxean. Len ere esan dit: ire aita dek ori. Elkarrekin urte batzuetan lanean jardunak, parranda ederrak egiñak ere bai. Alare, Euskal Erriko mendirik geienak zapaldu genizkin. Lareun metroz gorakorik ez dek izango, gu aren tontorrera igo ta aren gaiñean gosaldu, bazkaldu edo azkaldu gabekorik. Olakoxeak giñun gu gazte– tan. Nik orduan ez neukaken oraingo gilbor aundi au. Ez katarroz jositako emakume abots aul au ere. Ez nauk gizon aundia, baiña bai indartsua. Batek baiño geiagok bazekitek orren berri. Orain goazen leku ortan arrapatu nuen gaitz batek ontaratu nio– ken. Askok usteko ditek zikinkerietan errea nagoe– la. Baiña ori ez da egia. Kaiera irixten geranean, ni adiskideak ikustera joaten nauk. Ez, beste langille oiek bezela, zikinkerietan beren xox pixarrak txau– tzera. Iri ere aolku bera ematen dit: abil beti garbi. Afta, orain ire ama dan orrekin joaten uan. Neska gazte bikaiña eta ibilkaria. Ez uan mendi oietan ura gure atzetik geratuko. Enioken egundo entzun: "Nekatu naiz. Ez al degu gaurko naikoa?" Ez,. jauna. Noranaiko beti prest. Beti konten eta alai. Etzekit orain nola egongo dan. Makiña bat urte joan dituk geroztiik. - Ez. Ama, dauzkan urteetarako, zaulia ta bikaiña daga. - ltxasoa bezin ederra dek mendia, mundu au ezagutzeko. Nik ere banin beste bat nere andregaia, ez oiek baiño motelagoa. Ura maite nuen aiña ezin 101