BCCCAP00000000000000000001793

Maite itzazute etsaiak ornen zegoela, aien ekin-aldiari laguntzen, Donos– ti'ko Ekitatiba'n. Andik ere, etsaiak oartu baiño len iges egin ornen zuela. Ez, ordea, bakarren batek ezagutu gabe. Askok zuten ezaguna ta gorroto zio– ten. Bai arratsalde batean arrapatu ere ezker aldeko jende orrek. Etxera etorri ta bazerarnaten, oitura zuten bezela, ezkutura erarnan ta Jainkoa beste leku– ko gabe an iltzeko asrnoan. - Guda etorri dek, baiña iretzat kalterako. Do– nostia'n ere, erriaren kontra tiroka aritu intzan -esan zioten baitzailleak. Besteak oraindik sartuko ziran itxaropena bazeu– kan. Baiña beretzat alperrik izango zan. Ezkutuan ez egotea ez du ondo egin. Bere anaiak oartu ziran. Aietako bat, laxterka etorri ta gertatzen zana esanez, Joakiñen etxera joan zan laguntza eske. Auek, apaizgaia ta bere anaia gazteagoa, eskupetak artuz, bazekiten agian Subego– rria beren kalterako salbatuko zutela, baiña joan zi– ran, etxekoak eta guzi, seitaraiño; ta aurrea artu zieten iltzailleei, gogor egiteko prest. - Nora dararnazute ori? -eraso zieten. - Orixe galdera! Iltzera. Guk ez diagu subegorri- rik bizirik uzten. Onek ere ez dik rnerezi. Beti guda– -kontuan jardun zaiguk. Orain, Donosti'ko erasoan, rnilitarrak babesten an izan dek, neronek ikusia. Ika– si dezala bere larruan, zabalkundea egin duen guda ori nolakoa dan. - Baiña norbait il al dik-edo? - Ori etzekiagu ziur. Baiña naiaren paltan ez uan geratuko. - Utziozute pakean. Gure anaia dek eta gixaixo bat besterik ez. - Bai. Gixaixo ona zegok au. Olako ero gaiz– toekin, aldez aurretik zeudek neurriak artu bearrak. Batzuek il nai, besteak ezetz. Gipuzkoa'n ez- 26