BCCCAP00000000000000000001793

Maite itzazute etsaiak - Onuzkero erderaz mintzatuko aiz aiekin? - Astoa aleena! -erantzun zion-. Baiña polliki- -polliki ikasiko ditek. Ez dituk orren ezjakiñak eta tontoak. - Etziotek, bada, semeari izugarrizko talenturik erantsi. - Egi auek ez dituzute entzun nai, baiña laxter beteko diranak. - Garai bateko igerleak bezela aiz orduan i, Jain– koak bere naia gure artean zabaltzera bialia. Ori esanta, bat-batean zutitu zan apaizgaia. - Gure pazientziak ere badik neurria. Aldegin zak emendik. Bestela, arrastaka aterako aut. Ire adar-jotze ta lerde zikiña ixuritze orrek etziguk bate– re onik egiten, gure gutunik maiteenak galdu nairik dabillen oietakoa augu-ta. - Ni, nai detan lekuan egongo nauk. - Ortan arrazoi dek. Baiña ez biraoka ta pake- -pakean ari geranoi isekaz. . - Nik zer itzegin bear detan ere, ik agindu bear al didak? - Emen ez dik iñork ire birao-zerrenda ori en– tzun nai, eta eseri adi gurekin jatera edo oa ire sube gorrien kabira. - Ik ez didak aginduko nik non ibilli bear detan. Apaizgaiak etzion itzik trukatu. Bat-batean zuti– tuz, bi beso-ondoetatik atzera artuz, arrastaka atera zuen gela txiki aren barrendik. Tabernaria ere sumindua zegoen. Kanpotik en– tzuten baizituen aien elkar-izketak. Igandero bere okasioa jarri arte etzan ixiltzen, gaiñera. Zital arek pistola txiki bat eduki berekin. Ura ateratzen ari zala, oartu zan tabernaria. Eskutik ken– du zion eta berak gorde. 20