BCCCAP00000000000000000001792

BAITEGIAN Saltzailleak aldegin zuteneko, erostunak kendu zituzten beren arpegiko estalkiak. Ni negarrez noski eta goseak, bi edo iru egun erdi baraurik igarota. Gero, musu bana emango zidaten. An musua merkea da. Oitura ori dute nonbait. Amaika artu bearrak neuzkan, iges egin nuen arte. Nere jantzien gaiñetik beste bat jarri zidaten, estalgarri bezela. Ez bainen– goen ango oiturara jantzia; eta norbaitek, ikusita ere, gaizki pentsatu etzezan, ordurako gau erditik gora zan ta. Markesa zan bat nere billa aterea, eta bere emaz– tea urduri zai zegoen, gizona noiz etorriko eme. Lax– ter zabaldu zigun atea. Denak musuka artu zituen. Baita ni ere. Emazteak artu niñun, eta lenengo lana ur berotan garbitzea izan zan. Arropa berri txukunak jantzi zizkidaten, baiña barrukoak bakarrak, logale nengoen nonbait eta zer– bait artuz lotara bialtzeko. Eta Joan Mañuel, Euska– lerriko azken saskigillea izango zana, zearo antzaldu– ta geratu zan, eta markesen seme bezela artua, aien 58