BCCCAP00000000000000000001792

Gizaldi berria xioetara joan zan ura emen balego, beste kukurruku bat entzungo genduke.1?,rraiña senar~~ren _berri ~abe ez da asi kargatu ta tira. Zuk, bemepem, zamdu itzazu, dakizun bezela. Guregatik ainbeste lan egin ta supritu duten gurasoei asko zor diegu. Gure aldetik dena merezi dute. Ori da Jainkoaren legeko agindua. -Baldinbetan orixe. Ez dakit gure azkena nola– koa izango dan. Baiña ez dira auek baztertuak gera– tuko, ni bizi banaiz beiñepein. -Gurearen berri ez dakigu. Baiña laxter asi dira azpi janean. Aiton-amonak, urtez ta nekez zamatuak, zearo erori ziran. Beren ezin ta neke guzien artean -zaar– tzaroaren lanak-, etzeukaten ezeren paltarik. Eske– rrak Maritxuri eta bere billobei. Auek bazetozen zaa– rren aldamenean koskortzen, eta amonari laguntzen zioten bere lanetan. Lenengo, aita il zan. Baiña maitasunez ondo zain– dua. Nekeari asko begiratu gabe, urduri ibili zan nere emaztea. Bere semerik maiteenari bezela kontu egin ere. Bere eskasetik aientzat etzedilla ezer ere palta. II zanean, berak itxi zizkion begiak, eta bere ondoan negar egin. Emazte xaar eta bere alabak denak bizi zituen, eta aien azken musua artzeko zoriona izan zuen. Baita billobak ere, naigabe itxurak agertu zi– tuzten. Askotan entzuna daukat senar-emazte zaarren azkena: bein bat il ezkero, laxter dijoala bestea atze– tik. Gurean ere ala gertatu zan. Bein aitona joan zanean, bi illebete baiño len amonak ere mundu oni egin zion agur. Azken paketsua izan zuten biak, eskerrak Mari– txuri. Aiek bete zuten beren eginkizuna. Gurea ze– goen orain ikustekoa. 173