BCCCAP00000000000000000001792

Azkeneko saskigillea -Ez alperrikako pentsamentu oiekin bururik gal– du, ez da ala gertatu ta. -Jaunari eskerrak, motell. Emen geratuko aiz noski bazkaltzen? -Ez, ama. Ez naiaren paltan. Baiña presaka na– bil. Arrapatzen banaute, gudan gazte jende guzia eta adin ontakoa paseatzen, arraixku txarrekoa neretzat. Gaizki erabiliko niñuteke. Nere etsaí oíek ere emen baídabíltz. Ni galdu arteko atsedeník ez luteke artu– ko. -Eta gurí pakean utzíko al zígutek? -Endoreak zemaí gogorra egín zíen. Ez det uste zuekín sartuko díraník. -Guda zíkín au sutu zígutek, bada! -Baí batzuek nolako asmoak dítuzten erakutsí ere: gorrotoan dítuztenak garbítu lenengo. Gero be– ren buruz justízía egítea galerazten badute ere, aíek aurretík eramanak ízango dítuzte. Guda au así baíño len ere galdua geneukan. Auntzak bezela mendí gaí– llurretan íbilita, zer egín bear degu? Urí buru guzíak, Donostitík asíta, eta España geíena ere berdín, beren mende dauzkate. Azkenean, euskaldunok bakarrík utzíko gaítuzte denen aurka. Aíta 0 ta non díra? -Denak garotara joanak dítuk mendíra, aíta ta íru arrebak. Ni bakarrík nagok etxean. -Pozík lagunduko níekena, aldegín egín bear. -Gudazale odol zaleak aleenak! Ezer ez íríxteko orrenbeste ixtillu? -Orduan, ama, berríz íkusí arte. Egun lasaíagoak etorríko al zaízkígu. Aíek ere agurtu naí nítuzke. Balíteke, bízí banaíz beíñepein, guda bukatu bítarte bísítatxoren batzuk egítea. 122