BCCCAP00000000000000000001792

Etsaiak -Baita iri ere, Joan Mañuel. Zutitu ta bi musu eman zizkidan zoramenez, eta: -Bejondeikela iri. Gurasoo~ arro gaude, arr?, irekin. Ik egin dekan lana ordamduko duen urrenk etzegok munduan. Etzekiagu nola eskertu, aitaren– gatik ire bizia eskeintze ori. -Salbatuko detan itxaropena pixar bat izan ez– kero, noiznai ta edozeiñengatik arraixkatuko nuke nere bizia, eta ez aitarengatik bakarrik. Baiña beste batek ere meritu aundiak dauzka ortan. Arek eraku– tsi zidan baituak zeudela. Nongo etxe ta zein geletan gaiñera jakitea ez da gutxi. Gure etxeko sukaldea bezela ezagutzen det etxe orren barrunbea. Batez ere gela xaar ura. Zortzi egun an igarQ bainituen saskigi– ñean. Ori neri esan zidanak baditu bere merituak. Ni lanean ari nintzan tabernara, ostatuko neska txiki batek sagar gorri bat ekarri zidan, ari txuloa egin ta papertxo bat barman, ondo estalia. An garbi– -garbi esaten zidan nor ta non zeuden. -J akin ote nezake aingeru goardako ori nor dan -galdetu zidan amak. -Maritxu, nere andregaia. Ez nuen, bestela, aien berririk jakingo. -Eta nola ikasi zuen arek aien berri? -Ori ez dakit, geroztik ez det berarekin itzegin ta. Galdetu bear diot ea sorgiñen bat daukan bere lagun. -Bera dek ura sorgin atsegiña. Aitak zerbait esan ziguken, bai. Baiña etxera bizirik azaldu zati pozak aztu erazi zioken ikasitako guzia. -Dena ondo atera zitzaigun, bai, ta eskerrak nere aingeru goardakoari. -Orain gudari joan bearko dek; eta, aita or galdu balitz, alaba gizarajoak eta nik pagatu bearko genin larrutik. 121