BCCCAP00000000000000000001791

Aztia usnari - Orduan, zuk ez dakizu zergatik joan dan? - Aita bat-batean il zitzaiola, ta gaberdian abisua artu. Baiña nik sinisten diot. . - Ez nuen orren susmur txikienik ere egiten. Orain ez dakit ez ote dan bera izango iltzaillea. Azal– tzen bada, lotzeko aginduko det. - Nik ez det dudarik egiten ura etorriko dala, ta arek ez duela nere aitarik ukuitu. Orixe baiño geiago maite zuen. - Seguru al zaude? - Bere probak eman ditu. Baiña errira azaltzeak beldur ematen zion Mari– txuri. Denak galdezka. Amarekin ere topo egin zuen, onek naita noski. Arro-arro ala esan zion: - Ez den noski orain arrazoirik ez nuela esango. - Ama, nik lengo lepotik daukat burua. Iñaxio ez da olakoa. - Baita neri eraso zidana ere bera den. - Ori ere, ama, ez da egia. Zertarako ari zera gezurretan, zere burua iruzurtzen? Obe zenduke ixi– lik egongo baziña. - Ura denen aurrean urkatu bear liteken. - Beldur naiz beste maiteren batzuk ez ote dituz- ten egingo. Amak etzion erantzun, eta bere bidean jarraitu zuen. 154