BCCCAP00000000000000000001789

lbildeuna bukatu zanean, emazteak Martinari argazki ura erakutsi zion, aldamenean zeukan senarrak bizkarrean ukuituz. - Kaixo, Martina! Zuk ere gaur emengo aldi? Alako <lardara bat egin zuen neskak. Uste gabe– ko arekin larritua, iges egin nairik asi zan; baiña etzioten utzi. Burua makurtu zuen eta malkoak asi zitzaiz– kion, galdu zala pentsatuz. Ebcera abisatuko zuten; eta, ertzaiñen erdian, atera zan baiño lotsatuago joan bearko zuen berriro ebcera. -Argazki orrek ezer jartzen al du? -Ezer guoo. - Amaren lana izango da. Ez du egirik jarriko, ez. - Lau edo bost egun auetan ebcetik palta zerala: ez du besterik jartzen. - Alare! Ez da orduan amaren lana. Nere anai- -arrebak jarriko zuten. - Beste bide batetik ikasi degu gertatzen zai- zuna, eta zuretzat ez batere umilgarri. Zure Errenderiko osabak abisu biali digute, zu Lurde– sen izango zerala ta, al badegu, etxean artzeko. Bestela, bizimodua ateratzeko, txakur bat bezela bizi bearko dezula. Beste egitekorik gabe, zure billa gatoz. - Nor zerate, bada, zuek? - Frantzian bizi diran zure osaba-izebak. - Eskerrik asko. Bazter guziak enredatuko ditut nik. - Lasaitu zaite, Martina. Ni zure aitaren anaia naiz. Orrela bazabiltza, atoz gurekin. An lasai-lasai pentsatuko degu zer erabaki artu. Nik errian aginte pixar bat badaukat. Ea lantegi on bat billatzen dizugun. 88