BCCCAP00000000000000000001789

i Semetxo orren aita ta amandrea Joan Jox~k eta bere emazteak egingo zutela amari esan ziotiean, asarretu ornen zan: i - Ez al aiz lotsatzen pekatuaren ume ori jas4tzea? - Ez al da, ama, zure alaba eta nere arreb~, eta jaio dana zure billoba? Nolakoak diran be~iratu gabe, amonak oso billoba rnaitaleak ikusJ izan ditut. Zu, berriz, etzera oietakoa. - Billoba bai noski: baiña ez dek legezkoa. - Utziozu pakean orri, ama. Zer erru auka aurtxoak? Eta, amak dion bezela, indarrean Jbear– tua bazuten, zer egin bear zuen arreba gaixoa~? - Orren sinisbera al aiz? Illebeteak zeratjiazki– ken orrek pekatutik pekatura. Dantza lotutik[dato- zen ondorenak dituk oiek. i - Ori, ama, oso gaizki pentsatua. Seguru )akin– da ere, ezín liteke ortara itzegin. Ziur badakit Marti– na ez dala dantza lotuan ibili. Bai zuk ere ~aízkí pentsatu. Kontatzea errexa da. Asmatzea, !rdea, zailla. Eta ori pekatu da. Arrazoirik ez dau .at ez sínisteko. Dana dala, nik beti entzungo díot z ritxa– rrean erori dan arreba batí. Ez det nitzaz beartzen dana ibaira botako. Len ere doi-doi salbatu /nuen andik. Orain bear du orrek gure laguntza. Bataiora– ko gora-beera au konpontzeko alegia, nere emrztea– rekin joango naiz. Zu ere, nai badezu, etorri. 1 - Ezta pentsatu ere. Orrek fameli oni berr izen ona kendu ziok beiñepein. ¡ 1 - Orí gezur biribilla da. Kendu badío erl bere buruari. - Lotsakízuna dek orí gure famelirako. - Ez; arrebaren erorikada ez. Orain egit n ari geran au da lotsagarría. Amaikatxoren mingairt txo– rrotxek guraizeak bezela ebakiko gaituzte. Naí due– nak pentsa dezala nai duen madura. Or konpon. 47