BCCCAP00000000000000000001789

- Arek, gaixoak, orain bear du rnaitasuna ta laguntza. - Etxea urnez betea daukagu eta ez dakit nola konpondu. - Ez dezu noskí gaizkí artuko orí: jostundegitik bíaltzea. Lotsatua ta atsekabetua dabil bera. Lagun askok par egiten díote. - Ulertzen dízut, doña Mertzedes. Baiña ník ere naigabez baiña bíalí egín bearko det. Nere etxe au olako batek ez du zíkinduko. Ez nuen uste alabatxo onek orí egíngo zidanik. Ederkí uzten gaitu! - Oraíndík gaztetxoa da ta ar zazu zure ondoan. Bestela, bere burua galduko du. - Pekatu egiterakoan etzuen olakorík pentsatu. Jakíña, dantza lotu zíkín ortan así díra, ta gero ondorenak. Txeetasunik ez al dakizu? - Zerbait esan didate, baiña bere burua garbí– tzeko edo ez dakit: índarkerizko lana ornen dala. - Bai. Txorakeriak! Bera bakarrik arrapatu dute orduan? - Nerí esan dídatenez, bai, doña Joana. Gorako– an, eurí igesí, beeko txabol ortara sartu ornen zan, eta an zegoela gora-beera ernen zebillen gízon bat. - Eskerrik asko, doña Mertzedes. Geratzen zaiz– kidan urteetarako lotsa erazi gaitu ainbeste rnaite detan alabatxo orrek. Baiña, ni il arte, ez da etxe ontan bizíko au, denak beatzez apuntatuko luteke ta. - Dagoen egoeran eta gaztetxoa, nora joan bear du orrek, gaixoak? - Baí; sarniña da. Lergarri nere biotzerako. Baíña gaizbide litzake orí errirako ta etxerako. Dijo– ala nai duen lekura. Ni atso gogorra ta ankapean edukizalea ornen naizela askotan entzun diet nere serne-alabei. Auzokoei ere bai. Orra or ondorenak. Orain berak zuzendu dezatela. 35