BCCCAP00000000000000000001668

252 Elizondo non diciti bigare et quadrigare esse prohibitum quatenus equitatio est, sed id docet prohiberi quia res maioris sumptus est, et utique, qua talis, etiam nostris diebus prohi- [f. 7v] bitum est, si alicubi revera bigare sit res maioris sumptus quam equitare (cfr., quoad hoc, P. Sanctorum, Morales commentarii, c. 3 stat. 13, q. 1) 103 • Quod praesertim nostris diebus valet, quum equo curru trahi saepe mi– noris sumptus est quam via ferrea aut saltero curru automobili trahi; et multis in casibus etiam maioris humilitatis. At haec sint per tra[n]sennam dicta, nec enim directe ad nos– tra[m] controversiam et quaestionem directe pertinent, licet indi– recte ad eam referantur. Nec Benedictus XIV nec alia posteriora documenta loquuntur de nostri [ !] quaestione, et illa omnia referri p0ssunt ad solutionem controversiae pro foro externo, non pro foro conscientiae, pro quo ampliara concessit et declaravit Clemens VIII hoc rescripto. [IV.] Ad IV quaestionem, An posset quis in conscientia illo rescripto uti?, respondeo: fratres minores illo Clementis VIII rescripto uti posse videntur, non tamen sine forte ratione dubitandi. l. Fratres minores illo rescripto uti posse videntur. Hoc, si quid probant, demonstrare videntur rationes omnes hucusque alla– tae in quaestionibus agitatis; si enim illud rescriptum non fuit abro– gatum, non videtur cur illo uti non possint illi pro quibus datum est. 2. Hoc tamen asserere non audeo sine ulla dubitatione. Ratio autem dubitandi primo oritur ex eo quod de illo rescripto numquam locuti sint expositores; quod tamen silentium ex non habita notitia, ut certo mihi videtur, repeti de- [f. Br] bet; unde vis dubitationis fere eliditur. Alia ratio dubitandi oritur ex praxi communi contraria totius ordinis, qui tenet fratres ad illa praecepta teneri sub mortali. Atta– men etiam ista ratio vi sua aliquatenus destituitur si ignorantia seu non notitia ipsius rescripti consideretur. P. Piat, in nota 9 pag. 41 tomi 111 Praelectionum regularium, superius allata, rescriptum ci– tans videtur non admittere obligationem quoad illa quatuor praecepta ad culpam; dicit enim non crude acceptanda esse quae alibi dixerat, ubi nempe statuerat obligationem ad culpam 104 • Adde quod illud 103 Cf. SANCTORUS DE MELFI, Morales commentarii, Romae 1643, c. 3, statutum 23, p. 357-365. Véanse también las notas 33, 68-70. 104 Véase la nota 98.