BCCCAP00000000000000000001668

Comentario inedito de Mateo de Coronata 243 ello el breve Iniuncti nobis de Benedicto XIV 69 y lo admite la sagrada congregación de obispos y regulares, en su respuesta del 9 de junio de 1863 70 • Nos ha parecido necesario el exponer con cierta amplitud parte del contenido del opúsculo de Pedro de Hernen, pues cita los mismos documentos pontificios y parecidos autores. Confesamos que esta similitud no deja un poco perplejos.¿ Tuvo Coronata entre sus manos el escrito del capuchino holandés, aunque no lo cite? Lo ignoramos. Pero la pequeña perplejidad se acrecienta, al comprobar que el tam– bién capuchino Victoria de Appeltern, muy conocido de Pedro de Hernen, había ya redactado para entonces un estudio, no publicado aún, sobre el importante documento de Clemente VIII en torno a los cuatro preceptos 71 • ¿ Lo conoció Coronata? Este, en 1913-1915 estudia en Roma la carrera de derecho, hospedándose en el colegio interna– cional de la orden. Y por aquel entonces también, 1911-1918, reside en el mismo el renombrado canonista y liturgista Victoria de Appel– tern 72 • Pudo, pues, nuestro autor saber de las inquietudes del maestro sobre la regla. Como, a pesar de nuestras investigaciones, no hemos podido dar con el manuscrito de éste nos es imposible realizar un estudio comparativo de los dos escritos. Tal vez las ideas vertidas por 69 « Deinde argumentum argumentorum a Bulsano nostro allatum est prohibi– tio Benedicti XIV, pro nobis, capucinis, specialiter data per constitutionem Injunti nobis (cf. Bullarium Capuc. t. 7, pag. 139 etc. et Anal. Cap. vol. 11, p. 36}. Sed haec constitutio est data: a) aliquibus irreligiosis Fratribus Italiae, qui recursum extra Ordinem instituebant pro obtinendis privilegiis etc.; b) haec const. fere in fine ad litteram habet verba seq.: neque ullo modo, ullave causa, praeterqnam [ !] causa verae et actualis infirmitatis, cisio, vulgo il calesse, vel alío commodo (curru) Seraphicae Regulae quovis modo contrario, uti valeant. Ex hisce consequenter sequitur: 1) hanc prohibitionem tantum esse pro his irre– ligiosis Fratribus Italiae; 2) dicta verba econtra clare innuere Fratres uti posse curru ordinario; non vero curru commodo, quovis modo Regula.e contrario: 3) questionem manere quando praecise usus curruum seu rhedarum Regulae sit contrarius. Hoc utique ta.ntum se fia.t cum recursus ad pecuniam, vel si fíat pompatice, more magnatorum per pretiosum vehiculum, non vero, si fiat per ordinariam rhedam » (!bid., p. 11s.). Cf. ALBERTUS A BULSANO, Expositio regulae, Mediolani 1889, c. 3, p. 164-177. 70 « Hanc sententiam sat clare confirmavit S. Congr. Episc. et Regul. 9 Junii 1863. Nam ad quaesitum an et quomodo usus curruum, in viis ferratís vaporis ímpetu adactorum, Fratribus Minoribus permissus, sit, respondet: affirmative ex rationabili causa de licentia Superioris prout in usu rhedarum, salvo quoad locum spiritu humilitatis » (!bid., p. 12). 71 Véase la prueba al final de la nota 64. 72 Cf. Lexicon capuccinum, Romae 1951, col. 1812s. (Victorius ab Appeltern); BoNAVENTURA AD ANDERMArr, OFMCap., Collegium internationale S. Laurentii a Brundusio ordinis fratrum minorum capuccinorum, Romae 1958, p. 60, 75s., 79; Analcta ordinis fratrum minorum capuccinorum 77 (1961) 426s.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz