BCCCAP00000000000000000001668

242 Elizondo 5. La costumbre contraria. Para que sea jurídicamente válida es necesario que: a) la comience de algún modo el mismo legislador; b) sea introducida por la mayor parte de la comunidad; c) con actos libres, no, por error; d) con intención de obligarse gravemente. Ahora bien, antes de Clemente V probablemente no existieron tales con– diciones, y, después de él, dudosamente existen. Nuestra costumbre, pues, es por lo menos dudosa: luego carece de valor suficiente para engendrar con certeza obligaciones graves 66 • Trata a continuación algunas cuestiones en torno a los votos reli– giosos, mencionando explícitamente la bula Sollicitudo de Inocen– cio XI en lo tocante al de la pobreza 67 • En fin, al estudiar el precepto de no cabalgar, estima lícito el uso de bigas y cuadrigas, en contra de la opinión de Alberto de Bozen, y aduce la verdadera explicación de un texto de san Buenaventura sobre el tema 68 • Nada se opone a 66 « Tandem etiam objici nequit consuetudo, huic dissertationi contraria. Consuetudo enim tantum ut lex haberi potest, si certas requisitas habeat condi– tiones. Hae conditiones inter alias sunt: l. Ut consuetudo introducatur, saltem aliqualiter, ab ipso legislatore, qui pro nostra Regula post S. Franciscum tan– tum sunt Summi Pontífices. 2. Ut consuetudo introducatur saltem a majore communitatis seu Ordinis parte, et quidem: a) per actus liberas i. e. positos non ex errare, aut ex ignorantia, sed cum scientia nullam circa hanc materiam existere legem (Noldin, Th. Mor. n. 180). Secus enim actus ponuntur, ut lex (aut gravis obligatio) jam existei:s observetur (quam multi hoc errative fecerunt et adhunc faciunt), quum in hac requisita conditione actus poni debent, ut nova lex (aut gravis obligatio) introducatur; b) per actus cum intentione sese graviter obligandi positos. - Atqui istae conditiones ante Clementem V saltem probabiliter non aderant et pastea tantum dubie adsunt, ut ex dictis in I et II patet. Ergo talis consuetudo saltem dubia est; ergo certe legem, aut gravem obligationem imponere nequit » ([bid., p. Ss.). 67 « 1º An etiam insuper quaevis contrectatio pecuniae seu denariorum, quae non est pure naturalis, seu quae est quovis modo politica Fratribus Minoribus interdicitur: aliis verbis: an nobis Fr. Min. hoc specialiter in voto paupertatis sit vetitum et quidem sub gravi? [...] Respondetur ad lwn. Hoc non constat; quia nec S. P. N. Fr., nec ullum sedis apostolicae verbum hocce clare expressit. Quidem Innocentius XI hoc Fr. Min. interdicit; sed tantum sub generalibus ver– bis, de gravi praecepto non loquens » ([bid., p. 9s.). Cf. INNOCENTIUS XI, Sollici– tudo pastora/is, 20 noviembre 1679, ed. Monumenta selecta iuris regularis, Ad Claras Aquas 1913, n. 2, p. 60. 68 « Hunc etiam usum [rhedarum] noster Regulae Expositor, Alb. a Buls., ut grave peccatum habet; sed omnLa argumenta -ab ipso in medio adducta, infirma vel potius nulla sunt. Hujus auctoris maximum argumentum sunt verba S. Bona– venturae: et non debent equitare et per consequens nec bigare aut quadrigare. Sed eheu O pia fraus! Dicta verba ex suo sensu disrumpit, qui illico sequuntur verba, ab ipso omissa: quae majoris sunt sumptus. Ideo rectius Kazenberger e. c. [o. c.] p. 85 ait: Vi verborum regulae non est Fr. Minoribus prohibitum bigare vel quadrigare; quia hoc nonnisi valde improprie nomine equitationis intelligi potest » ([bid., p. 10s.). Véase la nota 33.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz