BCCCAP00000000000000000001668

Comentario inedito de Mateo de Coronata 237 (rectius: de rescripto) Clementis VIII. P. Matthaeus convenit quod agatur de rescripto. Agitur etiam, ego ab illo quaesivi, de dispen– satione, an solummodo de declaratione circa obligationem Sera– phicae Regulae? P. Matthaeus inclinat in hanc sententiam, quam interdum etiam absolutis verbis profert: agitur per se de declara– tione, et si Franciscus a Sosa (vel etiam ipse Summus Pontifex) censuerit agi de dispensatione. P. Mattheus dicit enim non esse ullo modo probatum omnia praecepta Ser. Regulae esse gravia. Et addit: P. Fidelis mecum sentit cum sistit in examinando textu ipsius Regulae et Decretalis Clementis V, sed ego cum eo non convenio in agnoscenda tanta vi interpretativa his elementis; nempe: doctrinae probatorum AA. (haec doctrina, iuxta P. Matthaeum, imposita fuit semper a Supe– rioribus Ordinis, proinde non est genuina. NB. De impositione facta semper a Superioribus Ordinis ille subiective fere certus est, etsi nunc nesciat obiectivam probationem afferre, cum illum memoria deficiat (ita ipse). Quoad consuetudinem, dicit non esse iuridice legitime introduc– tam, sed ex errore vel falsa seu erronea persuasione. P. Matthaeus, iuvenis neolaureatus volebat doctrinam communem circa hanc ma– teriam ad crisim revocare, sed Superiores non probaverunt. Dicit proinde quod Constitutio Innocentii XI respicit tantum Fratres Mi– nores de Observantia, non vero Ordinem nostrum, sed de hoc parum cum eo locutus sum » 48 • El testimonio no carece de importancia, pues manifiesta el punto de arranque de Coronata en sus estudios sobre la obligatoriedad de la regla, las dificultades que encontró en sus primeros años 49 y sus ideas sobre el argumento. quodam Pii V vivae vocis oraculo regulae franciscanae obligationem, en Lauren· tianum 4 (1963) 367-374; De Clementis VIII quadam concessione circa regulam franciscanam, en Laurentianum 8 (1967) 469-491. Este último, escrito en 1959, fue publicado ocho años después. Reconsiderados ciertos aspectos del mismo, hay que completarlo y corregirlo con lo que exponemos en el estudio sobre los preceptos equipolentes (véase la nota 46). 48 Sobre la costumbre y la bula Sollicitudo de Inocencio XI véase cuanto escribimos en nuestro artículo De praeceptis aequipollentibus, en Laurentianum 8 (1967) 343-347. 49 Hacia 1916 Pedro de Hernen escribe un opúsculo sobre la obligatoriedad de la regla franciscana, advirtiendo en su comienzo: « Pro manuscripto (Ad quod ergo ordinaria approbatione opus non est. Conf. e. f. Génicot, Th. Mor. t. l. n. 458) » (PETRUS [AB HERNEN], OFMCap., Dissertatio practica de regulae sera· phicae obligatione, [s. n. t.]. La censura a este respecto era rigurosa.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz