BCCCAP00000000000000000001635

LA BULA "UNIGENITUS" (1713) 553 dente al mismo ser de cualquier creatura (sobrenatural sustancial). Este objeto absolutamente trascendente es la intimidad de Dios uno y trino 51 , asequible sólo en su donación voluntaria y libre 52 • Al tratar en el tomo tercero acerca del último fin del hombre, Montefortino se mueve más bien dentro de la situación concreta del hombre, sin que se haga cuestión directa el apetito natural como presu– puesto metafísico. El hombre tiene un fin último esencial y simplemente supremo, porque en la subordinación de fines no puede existir un proce– so infinito. Ello supone que entre las cosas apetecibles por parte del hombre ha de haber algo más allá de lo cual no quede nada superior que desear 53 • Tal fin no puede consistir en ninguna cosa creada. Tie– ne que ser el bien increado 5 4. Y este bien increado se logra sólo con la visión clara de Dios y con la fruición que de ella se sigue. Esto, contra lo que Aristóteles pensó: que la felicidad del hombre se centraba en la especulación sobre la causa primera partiendo de los conceptos 51 " Comparando potentíam receptivam ad agens quod formam imprimit, est na- tura/itas, quando agens suapte naturale natum est imprimere eam formam passo: supernatu– ralitas vero, cum comparatur ad agens, quod non est naturaliter impressivum illius formae in tali potentía receptiva": ibid. 13. "Ulterius alío modo... potest dící aliqua cognítio supernaturalis, quatenus nímírum est ah agente supplente vicem obiecti supernaturalis. Nam obiectum natum causare notitíam huius: Deus est trinus et unus, ve! sinúlium mysteriorum naturaliter non cognoscíbilium, est essentia divina sub propria ratione cogníta: ipsa autem sub tali ratíone cognoscíbilís est obiectum nobis supernaturale": ibid., 14. "Quamvis igitur agens per revelationem possit imprímere intellectui notítiam, ad quam per actíonem natura– Hum causarum nequeat pertingere, níhilominus quia potest etíam infundere notitiam obiecti naturalis, ideo non sequitur necessario, omne infussum et revelatum ah agente supernatura– lí, esse supernaturale quoad eius substantiam, etsi habeat modum alíquem supernaturalíta– tís": ibid. 15. 52 Véase abajo el texto y explicación de la nota 58. 53 "Respondeo... dícendum, omnino impossibile esse procedere in infinítum in fíní– bus, ac proinde, ínter omnia naturae rationalís et intellectualís appetibilia unum esse essen– tíalíter et simplícíter supremum appetíbile, idem ultimum ipsius finem". Summa theologica, t. IV, p. 9. 54 "Est ergo dícendum. .. impossibile prorsus esse, in alíquo bono creato hominís beatitudinem consistere, uti evidenter ostendunt praealegatae ratíones; et ulterius declaro hanc solutionem sic: quemadmodum assentiendum est per intellectum primo vero propter se, ita praecíse primo bono propter se est per voluntatem inhaerendum, ac proinde non in alíquo bono creato statui debet nec potest ultima felicitas et beatitudo homi– nís, ut in obiecto, sed in solo ultimo fine, qui est et supremum appetibile": ibid. 30s.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz