BCCCAP00000000000000000001456

DOS TEÓLOGOS FRANCISCANOS DEL SIGLO XVI. .• 413 Rada contrapone el apetito natural que él defiende al apetito elícito a que otros se refieren. El apetito natural es una inclinación específicamente humana y precede al ejercicio del entendimiento ,135). Es la misma esen– cia de la voluntad la que se inclina, aun antes de cualquier acto elícito; por lo cual no se requiere que el bien al que tiende le sea previamente manifestado por un conocimiento. Cualquier acto de la voluntad sería según Rada, libre y no natural (136). Todo esto no se opone a que la visión clara de Dios sea fin totalmen– te sobrenatural en cuanto a la consecución. Rada considera esto corno de fe y no se detiene a razonarlo (137). Pero al mismo tiempo, como corola– rio de las pruebas anteriores, hay que decir que la visión clara ele Dios es nuestro fin natural en cuanto a la inclinación (138). Y se podría sin dificultad llamar fin natural del hombre, bastando para esta denominación el hecho de la propensión natural hacia ella (139). particulare. Igitur vis hujus rationis in. hoc consistit quod appetitus d inclinatio naturae est ad perfectionem realem intrinsecam, ,¡uae non est universa1is sed pa,rticu– laris. Pra;eterea hic appetitus seu inclinatio sen hoc appetere non est a:ctus sequens cognitionem, sed potius (Jllinem cognitionem antecur:rit Ergo non est ad beatitudinem in universali, quae cognitionem inteUectus ,equitur, sed a:d beatitudincm in particu– lar!, quae cognitionem et omnem actum intellectus praecedit. Ib. Cfr. nota 130. (135) Sed quidam novus expositor... asserit: Desideriurn naturale ultimi fínis competít homini quaterms horno cst: ergo quatenus rationa:lis est: ergo sequitur cognitionem... Tale desiderium est voluntatis: objectum autem voluntatis est bonurn propo.citum per intellectum, ergo sequitur cogTlitionem. Et confirmatur inquit: nam voluntas licet consicleretur ut natura, semper hahet pro objecto bonum apprchensum: ergo ejus dcsiderium sequitur cognitionem.... Secl mehercule hace argumenta inania sunt et viro philosopho indigna... ; multa praedicta insunt homini pcr rationalitatcrn tamquam per causam -praccisam et adaequatam, ut sunt omnes propriae passiones, quae tamen non sequuntur cognitionem... Nisi hominen soiam belluam faciat, ei pernliarem inclinationem ad ,,1mm proprinm finem assignare idehct. lb., pars I, contr. 1, art. 2 ; p. 18a-b. (136) ... inclinatio voluntatis cum non sit actus elicitus... non indiget bono ostenso ab intellcctn: sed illa, nulla praevia cognitione tendit in id ~d quod inclinatur, 'sicut lapis ad centrum. Ad confinnationem dico quod voluntas ut n:Ltnra nullum actum elicit, sed omnis actus ejus elicitus est ah ea ut libera et ut voluntas est. lb., p. 19a. (137) Clara Dei visio est fini,, hominis su¡iernaturalis omnino quoad asserntionem. Conclusio est de fide tenenda: quia (ut omnes sacrae litterac et omnia concilia, uno ore ,prodama,nt) gratia Dei omnino indigemus, ut ad talem finem nohis pateat aditus. lb. · (138) Clara Dei visio, sen Deus clare visus, cst finis noster naturalis quoad inclinationem. Probatur: quia (ut ex sup,radictis patet) naturaliter ,umus in hunc finem propensi: ergo est finis nostcr naturalis quoad inclinationem. lb. (139) Visio clara Dei seu Deus clare visus, bene did potest :finis naturalis homi– nis. Probatur: quia ad hoc suffidt inclinatio et propensio naturae in hujusmodi finem. lb., p. 19a-b.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz