BCCCAP00000000000000000001456

412 REVISTA ESPAÑOLA DE TEOLOGÍA.-Bernardino de Armellada Se excluye la identificación de este apetito con una inclinación al bien universal en abstracto. La perfección real de la voluntad exige un objeto concreto y singular, y además la inclinación natural que Rada defiende precede a todo ejercicio del entendimiento (130). Vuelve a recor– dar lo que dijo sobre la naturalidad formal de la potencia receptiva y no puede dejar de citar el célebre pasaje de San Agustín: «Nos hiciste, Señor, para ti, etc.», que significa, para Rada, que hemos sido constituídos en una naturaleza según la cual estamos inclinados a la visión clara de Dios (131). En la controversia trece del libro cuarto se detiene algo más a dar los caracteres de esta inclinación natural: Es un apetito necesario, porque la naturaleza dejaría de ser ella misma si no se inclinara a su perfección. Y como le falta libertad para inclinarse o no (132), le falta igualmente libertad para inclinarse de un modo remiso. Es, pues, un apetito sumo en intensidad (133). Se refiere además a la perfección en particular, como ya hizo notar antes (134). naturalis inest ei propensio et inclinatio... Quid enim est naturaliter necessario ferri potentiam in suum objectum, nisi in ipsum secundum ejus inclinationem naturaliter tendere? lb., p. 17a-b. {130) Voluntas naturaliter fertur in beatitudinem: ergo naturaliter fertur in cla– ram ,Dei visionem, in qua sola oonsistit beatitudo. Objicies appetit beatitudinem in communi non in particulari. Respondeo: perfectio realis vo1untatis, ut est beatitudo, non est aliquid universale, ced particulare.. , Appetitus vol,untatis ad beatitudinem pra;ecedit actus sequentes cog111itionem. Sed' universale tantum est objectum intellectus ve! voluntatis sequentis actum intellectus...lb., p. 17b. (13:1) Potentia receptiva actuum supernaturalium in homine est naturalis forma– liter, id est,, naturaliter propensa in eos: ergo inest homini inclinatio in claram Dei visionem, quae est omnium actuum supernaturalium supremus actus. lb'., pp. 17b-18a. Divus Augustinus sic ait: Feci;ti nos Domine, ad te·, etc. Ergo conditi sumus in natura secundum quam ad Deum per claram visionem attingendum sumus inclinati... lb., p. 18a. (132) ... voluntas necessario et summe fertur in beatitudinem in particulari... (Necessario): quia natura non potest remanere natura quin inclinetur ad suam per– fectionem. Quia si tollas illam inclinationem ad p,erfectionem, tollis naturam ; sed ist,e appetitus non est nisi inclinatio talis. Ergo semper dum est, necessa-rio appetit beatitudinem, cum quoad hoc nulla potiatur libertate. Con,tr. theo/., pars IV, contr. 13, art. 2; pp. 412b-413a. (133) Summa inclinatio naturae est ad summam perfectionem. Na:m si natura appetit perfectionem, summam perfectionem summe appetit... Praeterea in cujus po– testate non est tendere, in ejus potestate non est remisse tendere. Ergo si voluntas ut natura determinetur necessario ad appetendam beatitudinem. Ergo summe appetit. lb., p. 413a. (134) Ille (appetitus) est ad perfectionem :intrinsecam, qua voluntas perfidtur. Sed ,perfectio realis non est aliquod universale quo vol.untas perficitur, sed aliquid

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz