BCCCAP00000000000000000001428

«SED HOC NON CAPIO»: LO QUE DUNS ESCOTO NO ENTENDÍA 581 existe totalmente de forma simultánea, abarca todo el tiempo, como ya se dijo (q. 10 a. 2 ad 4). Por eso, todo lo que existe en el tiempo está presente en Dios desde la eternidad, y no sólo como una idea, como dicen algunos; sino que desde la eternidad su mirada se extiende sobre todo como presente en ÉL Por lo tanto, es evidente que lo contingente es infaliblemente conocido por Él co– mo algo que está presente en Él, aun cuando, equiparado a su causa, se trate de un contingente futuro" 7 • Este razonamiento se hace más simple y claro en la primera respuesta a las dificultades del principio: "Aun cuando la causa suprema sea necesaria, sin em– bargo, el efecto puede ser contingente debido a que la causa próxima es con– tingente; como es contingente el brotar de una planta por la causa próxima con– tingente, aun cuando el movimiento del sol, que es la causa primera, es nece– saria. De forma parecida, lo conocido por Dios es contingente por las causas próximas, aun cuando la ciencia de Dios, que es la causa primera, sea nece– saria"8. Más extraña en una distinción clara entre necesidad y contingencia es la 7 "Respondeo dicendum quod, cum supra ostensum sit quod D eus sciat omnia non solum quae actu sunt, sed etiam quae sunt in potentia sua vel creaturae; horum autem quae– dam sunt contingentia nobis futura; sequitur quod D eus contingentia futura cognoscat. Ad cuius evidentiam, considerandum est quod contingens aliquod dupliciter potest considerari. Uno modo, in seipso, secundum quod iam actu est. E t sic non consideratur ut futurum, sed ut praesens, neque ut ad utrumlibet contingens, sed ut determinatum ad unum. Et propter hoc, sic infallibiliter subdi potest certae cognitioni, utpote sensui visus, sicut cum video So– cratem sedere. Alío modo potest considerad contingens, ut est in sua causa. E t sic consi– deratur ut futurum, et ut contingens nondum determinatum ad unum, quia causa contingens se habet ad opposita. Et sic contingens non subditur per certitudinem alicui cognitioni. Unde quicumque cognoscit effectum contingentem in causa sua tantum, non habet de eo nisi coniucturalem cognitionem. Deus autem cognoscit omnia contingentia, non solum prout sunt in suis causis, sed etiam prout unumquodque eorum est actu in seipso. Et licet contingentia fiant in actu successive, non tamen Deus successive cognoscit contingentia, prout sunt in suo esse, sicut nos, sed simul. Quia sua cognitio mensuratur aeternitate, sicut etiam suum esse, aeternitas autem, tata simul existens, ambit totum tempus, ut supra dictum est. Unde omnia quae sunt in tempore, sunt D eo ab aeterno praesentia, non solum ea ratio– ne qua habet rationes rerum apud se praesentes, ut quidam dicunt, sed quia eius intuitus fertur ab aeterno super omnia, prout sunt in sua praesentialitate. Unde manifestum est quod contingentia et infallibiliter a Deo cognoscuntur, inquantum subduntur divino conspectui secundum suam praesentialitatem, et tamen sunt futura contingentia, suis causis comparara" (STh 1, q. 14 a. 13 resp.). 8 "Ad primum ergo dicendum quod, licet causa suprema sit necessaria, tamen effectus potest esse contingens, propter causam proximam contingentem, sicut germinatio plantae est contingens propter causam proximam contingentem, licet motus solis, qui est causa pri– ma, sit necessarius. Et similiter scita a Deo sunt contingentia propter causas proximas, licet scientia Dei, quae est causa prima, sit necessaria" (STh I, q. 14 a. 13 ad primum).