BCCCAP00000000000000000001421

263 hombre 35 . Dicho de otra manera posiblemente más clara: Mi acto de amor hacia una persona no es de por sí creador de amistad, pues no puede forzar el correspondiente amor del otro, por otra parte necesario para que se entable la amistad. La correspondencia debe ser libre a fin de que sea verdadero amor y, por tanto, creación de amistad. Entre las muchas dificultades provenientes de diversos autores que Mastrio cita con profusión, hay dos que parecen tener una fuerza especial: la necesidad del favor extrínseco de Dios significaría que la gracia no justifica realmente. La respuesta del meldulense es que el favor de Dios o aceptación divina no es algo posterior y desligado de la cualidad sobrenatural, sino que costituye un todo moral que es causa moral connatural con el efecto de la justificación plena 36 • La otra dificultad sería que no se ve razón para que Dios acepte esta cuali– dad y no otra para hacer efectiva la justificación. La respuesta la encuentra Mas– trio en su concepción de la gracia como cualidad, que tiene el valor de ser prin– cipio sobrenatural del amor del hombre hacia Dios sobre todas las cosas. Esto puede ser considerado, dice, como una exigencia connatural remota y cuasi in– coada... puesto que, en i6,ualdad de circunstancias, es más coherente que sea elegido como amigo y amado aquel a quien veo propenso e inclinado a mi amor 35 «Confirmatur adhuc, quia potius actus perfcctae dilectionis debere ex natura sua animam sanctificare et naturaliter exigere amicitiam Dei ac vitam aeternam, quam habitus gratiae, qui est principium dumtaxat talis actus vel inclinatio in ipsum: at secundum Adversa– rios etiam, ut infra constabit, tales effectus actui perfectae dilectionis ex natura reí convenire non possunt: ergo tanto minus habitui ... Si non sanctificat ex natura sua id quod est maius, neque sic iustificabit id quod est minus: Maior vero probatur, quia etiam in humanis, quis pocius deberet aliquem reclamare et pro amico habere ratione amoris actualis erga seipsum, vel actu existentis, vel praeteriti et non revocaci, quam racione principii, quo mediante posset amari: ergo pariter in proposito pocius deberet Deus reclamare et pro amico habere eum qui actu amaret aut amavit illum, nec amorem revocavit, ratione talis amoris; ergo si tale munus negatur actui, tanto magis negari debebit habitui, quod de se est quid mortuum et a Deo immediate proveniens, non ab homine ut actus». (lb., n. 12, p. 387a). 36 «Licet ordinacio illa, unde gracia talem valorem habet, sit revera quid distinctum ab ipsa gracia, non est tamen favor discinctus sicut nec condonacio culpae infusionem gloriae consequens, sed pocius consummacio illius, qui fit in collatione graciae... quia negari a Deo nullo modo potest stante lege iam praefixa; ... et quamvis eciam concedamus ex vi illius legis graciam habere exigenciam, ut habens iuscificetur et a Deo acceptetur tamquam amicus et filius adoptivus, hanc tamen exigenciam dicimus esse moralem et ex voluntate Dei principali– ter praecedentem, non autem physice ex natura sua». (lb., n. 14, p. 387b).

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz