BCCCAP00000000000000000001372

bE VERÁ CÁÚSÁLITATE sACRAMtrn±mfüM Attamen cum,_ tum anima, tum ,gratia, recipiantur in materia, quae· pote::;t per éonvenientes· subjecii dispositiones praeparari, docet Angelicus creaturam posse esse causam instrumentalem, non quidem perficientem, sed utique dis– ponentem, tum: infusionis animae,, tum infusionis gratiae; quoad animam, res clare constat in generatione novi hon1Ínis, nam in ea sem~n patris caus~ non est perficiens ani:rnae (quippe quae a Deo immediate creatur), sed est causa inductiva disposítionum materiae, quibus positis, exigitur infusio animae; sed nec, i;ecundum Stum. Thomam, aliter se habet res in sacramentis; nam sacra– menta "ad ult.imum effectum, qui est gratia, n_on pe1·tinge~e etiam instrumen– ta.liter nisi dispositive, in quantum hoc ad quod instrumentaliter e/Jective per– tingunt, est dispositio, quae est necessitas, quantum in se est, ad gratiae suscep- tionem" (12). ' Haec tria capita bene in mente retineas, ut causalitaterri., quam postea defendemus, clare intelligas. Ex his, quae hucusque vidimus de causa instrumentali, jam liquet causam_ · instrumentalem· constituí in esse instrumenti per hoc quod accipit a causa principali qtiámdam virtutem, vi cujus illa elevatur ad ·productionem effectus qui suae' natur:ie_ non ~ompetit; nunc igitur speciaÍis instituí debet consideratio circa naturam praed.ictae virtutis. 76. Q-uaeritur prcn'.nde in (]1lO haec virt-u:s consistat? Si illa notissima, qnae apud nos sunt, instrument'a, considerentur, viden– tnr Nl, ad duas categorías valde divPrsas ac notabiles reduci posse: alia enfrn s1mt, quae virtntem ordinis phys-ici, alia vero, quae virtutem ordinis intentiona– lis, accipere videntur; sic e. g. serra, ·secmris, cala.mus, ....quamdam virtute1Í1 or– dinis physici re~ipiunt, vi cuj11s non tantum scindere, a_ut atramentum extende– re, valent, .séd' etiam formam artis et scripturam sciunt conf_icere. Sed al?'.a simt, (ad quorum genus pertinent signa), quae virtutem ordinis intentionalis participant, et valent exterius deferre conceptiones et ordinatio– nes intelÍectus; sic e. g. docnmenta, quibus. jura conferuntur: sic ji~dicis senten° t-ia, sie' Teg·is proniitlgatio, quibus ordinationes nostri intellectus exteriu\, deferuu– tur, et. causant, sive jus ad rei liberationem, sive legi subjectionem.... Et, quia de signo sacramentali quaestio praecipue a nobis moveatur, se– dnlo perscrutari oportet quaenam sit ipsius sigui propn:a et coímaturalis opera– tio, quaenam vero ejus operatio instriimentalis. Nunc autem, ab omnibus clare ü-itelligitur propriarn sigui opera:tionem esse nostris sensibus ingerere speóem sn:i, et operationem instrumenta.lem esse, ingercndo speóern s1ii, aliquid alind in cogn.itioµ.em venire, secundum notam Sti.. Augustini cléfinitionem. At in hac re distinctione opus est.: sunt enim signa naturalia quae nexurn ex natura re,: clicunt inter rem signifieantem et rem quam innotef;lcunt sic e. g. inter fumum et ignem. Sacramenta sunt signa,. non quidem naturalia, sed liberae institiltionis, et. idf'O ínter rem significantem et rem significatam non adest nexus ex natii-ra 1·ei; quare ;praedict.us nexus debft per intellectum suppleri mediante intentio– ne agentis vi cüjus fit ut. res significans subsít institutioni Xti.; et turn\ sed et tune tantum:, signum, praeter speciem quam ingerit sensibus, facit aliquid aliud in cogitátionem venire. · ------- (12) In IV sentent,, d!sp. 1, a. 4, q. 5".