BCCCAP00000000000000000001372

a2 bE EXISTENTIA C.:tIARACTERIS --, ita respondet: ille qui invítus erat, non tamen absolute sed secundltm quifl, necnon et ilÍe qui ficte accedit, "charar:terem sirscipit ch;istianitatis". Tune Innocentius III applicat principia superius stabilita ad casum pro– positum de dormientibus et amentibns, et ait: "Dorm1:entes et amentes, si prú1.squam amcntirv1n inc1trrcrent aut dorm1- rent, in contradictione persistcrerit, quia in eis intelligitur contraclictionis pro– posifam, etsi fiterint sic immersi, non suscipiirnt charactercm sacramenti, secu.~..... ". _ Nullum igitur dubium est quod in hoc loco Romanus Pontifex clare Olll– nino loquatur de characteris existentia; guare Protestantes di.cere potuerunt quod Innocentius III Papa, primus omnium, characteris existentiam adinvcne– rit etsi injuste, ut postea videbimus..,. b) Pro Ordine: Gregorúr.~ IX eos "qui extra tcmpora statida sacros ore dines receperirnt, characterem :non est ditbiwm recepisse" ( 3). e) Pro tr1:b1rs .~acramcnti.~ si·mnl sumptis: Concilúrm Florentinmn: "Inter hace sacramenta tria s1,rnt, scüicet baptismus, Ordo, Confirmatfo, .... qirne ch:i- racterem imprim.nnt" ( 4). · Concüinm Tridentinum, in quo definita est nostra thesis: "Si quis düe– rit, in tribus sa.cramentis, Baptismo scilicet, Confirmatione et Ordine non imprimí characterem· in anima, hoc est signu,m, qnoddam spirituale et ind_elebile 1mde ea, iterari non possint, a. s." ( 5). Ex Theologis Ante orimia bene notandum est quod non statim ac textus Theologorum "characterem" sonant, de charactere prout est ef:fectus a gratia sacramenta:li distinctus, necessario intelligendi sunt; sed, ut argumentum validum conficia– tur, ipse contextus considerari oportet. Jamvero; etsi primi Scholastici, e. g. Petrus Lomba.rdus, non afferant no– bis textus undequaque claros, ita ut sine ambagibus dicere possimus ibi nece– ssario intelligi debere de charactere sensu proprio, tamen confitendum est quod saeculo XIII adest perfectus et plenus consensus apud omnes Theologos circa characteris existentiam. "Characterem, ait Stus. Tl:ornas, in sacramentis quibií.sdam irnprimi mo: derni profitenfor, sed iri rnodo ponendi ipsum in anima part·im differ1.rnt et part-im conveniitnt" ( 6). Omnes igitur existentiam characteris tanquam aliquid indubitatum tra– dunt, qliod eo vel magis apparet quando omnes indiscriminatim charaéterem a<lmittunt propter solam auctoritatem Romanae Ecclesiae. Sic. e. g. Scotiis, postquam cmnia argumenta ex Sacra Scriptura desumpta eonatus est infirmare, ita suam disputationem concludit: "Propter solam aiwto– ritatern Ecclesiae, quantirm occiirrit ad -prae:~ens, est ponend1tm characterem i:mprimi" ( 7) . · Similiter Gabriel Biél dicit: "Magis videt11.r consonare cleterminntioni Ecclesiae ponere characterem qu.am ejus oppositirm, et _comm1,1.niter Schola 1'heo, logorum" (8). -. · · (3) Consultation1, Ub., l, tit. 11, c. 1.6. ( 4) Denzinger, 695. · (5) Denzinger, 852. (6) In IV Sentent., dist. 4, q, 1, a. l. (7) In IV Sentent,, dist. 6, q. 9. (8) In IV s11ntent, 1 4·, q. 2; oist. 6, a. 3, dub. 1 3, q. 68, a .. 1.