BCCCAP00000000000000000001372

28 DE. PRODUCTIONE GRATIAE EX OPERE OPERATO putantur Protestantes, aliique qUi doctrinam catholicam penitus ignorant, et qui \l,oé– trinam, a seipsis .plane vitiatam, impudenter nobis tribuere non verentur. Distinguo antecedens; Si sacramenta conferrent gratiam et sanctificationem in– dependenter omnin0 ·a Deo causa principalí, haberent vim 'magicam - concedo . . : ,· si dependenter a Deo ... - nego. Objectio 3": , Secundum Catholicos nullus requintur bonus motus ad suscipiendam gratiam sacramentalem, ,-sed sufficit opus operatum, quod virtute sua producit gratiam. Atqui haec doctrina est Sacrae Scripturae omnino repugnans. Ergo doctrina catholic.a, juxta quam sacramenta conferunt gratiam ex opere operato, sine ullo scilicet bono motu cordis, repugnat Sacra() Scripturae. Respondeo; Haec est alia calumnia qua Protestantes persequebantur Catholicos, nam doctrina catholica non excludit, immo potius omnino exigit, bonos motus cordis ad justificatiQP.em in sacramentis obtinendam; doctrina catholica dispositiones bonas morales exigit ad removendunÍ obicem, ut susceptio sacramenti sit fructuosa; gratia tamen sacramentalis non producitur a dispósitionibus subjecti, sed ab ipso ioigno sensibili rite adhibito juxta institutitmem Xti. § II - De naiiura gratia:e sacramentalis Quid sit _gratia · sacramentalis. 38. Constat igitur ex thesi praecedeuti quocl sacramenta conferant gra– tiam quam significant, id est, u.ratiarn ;;acramentalem; haec gratia sacramentalis est sine dubio gratia sanctificans,' vi cujus consortes efficimur divinae naturae; at cum singula sacramenta cansent gratiam quam significant, et gratia sancti– ficans non sit nisi una, si gratia sacramentalis esset simplieiter gratia quam i;anctificantem appellamttr, sequeretur necessario ornnia sacramenta emidem effectum habere, quod nequit ullatenus admitti, eo quod singula sacramenta nou eodem modo significeiit gratiam; quapropter necesse est quod g-ratia saeramen– talis aliquid addat supra gratiam habitualern, seu sanctificantem. Jamvero in hac ultima assertione omnes omniI-10 Theologi sunt confor- Quaestio ínter Theologos in hoc repouitur: utrum illud quocl gratia sacrc1- nientalis addit supra sanctificantem, sit aliqnicl actuale, an habituale. Generatim Theologi sustinent esse an,,vilinrn qnodclarn actnale, aut ju;; ad auxilia quaedam actualia, in ordine ad, finem cujnslibet sacraü1enti adÍmplen- d,11111 (1).. . Alii, e contra, dicunt id esse aliquid habituale et perrnanen;; in anima (2). Hanc ultimarn sententiam defendit el. Billot qui ita ratiocinatur: Sacra– menta sunt instituta in remedium peccati, ad liganda scilieet vulnera quae per · peccatum originale cont'raximns. ,J aniw'ro peccaturn originale non solum est; privatio gratiae, verum etiam vulneratio nostrae animae per ablationem immu– nitatis a eoneupiscentia et integritatis. Unde uecesse l'st quod gratia sacramen– t.alis non tántum nobis reddat gratiam sanetifieanteni, sed etiam dispositiom\s quasdarn permanentes, imminutivas concupiscentiae et iguorantiae. Advertit tamen el. 'l'heologus nos' 11011 posse praecise assignare proprias · ac. distinctivas rationes singularum gratiarum sacramentalium; sed necessario in qui:busdam generalitatibus consistere debl're (3). (1) Ita Ca.jeta.nus, in 3, q. 62, a. 2: Sotus, In IV Sent. dist. 1, q. 3, a. 2; De Lugo, De sa.cra.111, in genere, disp. 4, sect. 3, n. 19 sqs, et multi alii. (2) · I_ta Ca.preolus, in IV Sentent., dist. 1, q. 1, a. 3. ( 3) Cfr. Billot, op. cit., pag-. 95; Fran,,.elin, op, cit., pag, 143; Zubiza.rreta., OJ?. cit, 1 sect. 1, q, 4, a. G; Herve, op; cit., pag. 430-431.