BCCCAP00000000000000000001372

380 DE CONFESSIONE d) Epistola Barnabae: "Confiteberis peccata tua. Non accedes acl orationem 'tiiam in conscientia mala" (7). Etsi omnes, isti textus, in. se inspecti, et alii quamplurimi om1ss1, non clare demonstrent necessitatem confessionis distinctae, tamen aliquid in eis inve– nitur quod, simul cum Traditione christiana posterioris aetatis, optime demons– trªt praxim confessionis jam ab initio Ecclesiae adfuisse, · 1'HESIS 18\1: Ecclesia non solum agnovit jani ah initio necessitatem ,con– fessionis privatae ad remissionem peccatorum post BaptiSiJnum commis– sorum, sed etiam eam ad praxim reduxit, et quidem quoad· omnia pecca- ta, etiam gravissima. ' Connexio materire 545. Jam in superioribus demonstrata cognitione ab ·Ecclesia, et suae potestatis remittendi peccata, et necessitatis confessionis privatae ad eorum re– missionem, quaerendurn restat utrum Ecclesia quibusdam peccatis veniam de– negaret oh eorum gravitatem; agitur praecipue de peccatis homicidii; idolola– ú·iae et impudicitiae; si enim Ecclesia veniam denegasset his peccatis, suo nmneri defecisset. Sunt enim a]iqui Doctores Cathol-ici qui hanc praxim audeant Ecclesiae tribuere, ita ut nequidem in articulo mortis ab his peccatis absolveret. Ratio, ab ipsis allata, .esset haec: quia Ecélesia aestimavit non aliter posse vitare scandalum, aut non aliter, nisi isto rigore, servari potuisse integri– tatem fidei et morum. Ex alía parte, Ecclesia satis. consuluisset saluti peccato– rnm, quandoquidem peccata gravissima poterant remitti per poenitentiam sa– lutarem cum voto coi1fessionis sacramentalis. Qnaestio, secundum ipsos, esset mere historie-a et ·disciplinaris, nec quaes– tionem dogmaticarn attingeret, quia Ecclesia perfecte cognovít, c~t sua.r1i potes– tatem remittendi omnüi, omnino ·peccata, et necessitateni confessionis pf'ivatae sacramentalis. Cum vero id nobis verum non appareat, demonstrare intendimus Eccle– siam hac in re veniam non negasse peccatís, ne qnidem graviotibns. Adversarii 1 546. a) Sunt qui dicant Ecclesiam veniam negasse reis peccatorum u:pos- tasiae, homicidii et impudicitíae, quando _haec peccata eranf extet·na et publica. b) Alii dicunt Ecclesiam haec peccata illis solis veniam renuisse qui poe– nitentiam differebant ad finert1 vitae. e) Alii, denique, dicunt absolutionem iis tantum: fuisse denegatam qui post semel acceptam absolutionem in eadem peccata rurs9s reincidebant. (71 Ba:ma.ba.e Epistola., c. 19, n. 12; MG, a, 780, Qui plura de1:>ideret, adeat theolo¡,013 supm citatos, et thesim proxime sequentefo.