BCCCAP00000000000000000001372

378 DE CONFESSIONE ta, id ea, qtt'i poenitentiarn poscimt, n.on (irneant publicare; r·emoveatur tam improbabilis consiwtudo ... Snfficit ení-m illa confessio qiiae piúnum Deo offertur, fom etiarn sacerdoh", qui pro delictis poeriitentinm precator acceclit" (1). Respondeo: _ In his verbis certo abolétur confessio publica; at 11011 iutroducitur ut nova sacramentalis confessio,. quandoquidem ipse Romanus Poutifex dicat eamdeni confessionem Deo faciendam esse, et sacerdot-i. Immo, in verbis praecedentibus Romauus Pontífex cipostolicam regnlam iuvocat pro praxi confessionis sacramentalis privatae, et contraria consuetudo dicitur frnprobabilis et 1·eprobabilis, et praesurnptio omnibttS rnodis snbrnovenda (2). Instant: His ration1bus moderni increcluli acquietati, dicunt confessionem sacra– mentalern privatam origi~1e1n dncere a-tempore persecutionis Décii (auno 250), in quo Nectarins, Episéopus C,onstantinopolitanus, occasione cujusclam scandali, abrogavit confessionem publicarn, et privatam introdnxit: .,, Mulier qiiae-dam nobiMs ad .poenitentiariiirn presbytenirn accedens, de– licta post baptismiim a se patrata sigillatim confessa est... Progressu temporis ·rnulier aliiid facinus confess~ est, ecclesiae videlicet diaconum cnin ipsa stilpri consnefodinem habiússe. Id cum dixisset, d,iacmvus quidem ecclesia ejecfas est, populus vero gravtter pomrnoveri coepit... Cum igitur earn ob causam ecclesias– tici homi:nes dicteriis appéterentur, Endaemon qwiclam Ecc~es,iae presbyter, Alexandria oriundus, episcopo N cetario siwsit, nt poenitentiariii1n quidem pres• liyterum expungeret, ,unu,rnquemqite 1:cro vr·o arbitrio et pro anúni'. sui conscfon– tía ad sacramentorurn cornmunfonem sineret accedere" (3 )°. Respondeo ~ ' Sed praecise ex hoc textu, ·et ex hoc facto, satis clare ernitur: a) Necessitas confessionis ad veriiam peccatorum, nam "in petenc'la venia veccatmn necessario confiteri oportet". b) N ecessitas confessionis cli'.stinctae_, nam nmlit:ir illa "clelicta vost Bap– tisniwm a se patra-ta sigillatirn conf essa erat ". Praeterea, teste Socrate cujus relatum audivimus, antequam poenitentia– rius publicus institueretur, jam aderat confessio; quia non dicit Socrates quod tune institufa fuisset confessio, sed vresbyter poenitentiarúis ád andiendas confessiones. · J amvero presbyter poenitentiarius institutus fuit medio saeculo tertio. Ergo confessio privata erat in usu Ecclesiae, et quidem ut necessaria, ante hoc tempus, nempe ante annum 250. · Instant: . Si ita res est, confessio privata initium haberet incipiente saeculo tertio. Ergo non adhuc p~obatur ipsam rintea exstitisse. (1) Denzinger, 145. (2) Cfr. totum textum citatum apud Denzinger, 145. . . (3) Socra.tes, Jlist. Bccl, MG; 67, 6H; nec aliter n.arrat Sozomenus, Jlist, Bocl., Mq, 67, 1548.