BCCCAP00000000000000000001372

DE NUMERO ET EXISTENTIA SACRAMENTORUM: ticam et irrefragabilem, et quidem pro omnibus sacram.entis simuJ 'iUmptis, habet. Explicatio terminorum · 4. Cum nec existeutiarn, ner essentiam, ncc proprietates saeramenti adhué cognosoa,mus, non possmrins in praesenti thoologicam tradere. definitionem saera– menti; sed per saercnnention intelligimus illum rdnrn sensibüem, ülarn seilfoet coercmwniarn sacrarn, qna :BJcelosia utitur ad sanetificationem hominurn; 1ws igitur ritns, sen coerernonias, dicimns c 0 sse soptom, et esse divinitns revelatos. . Circa vocem "sacramentum" diligens animadversio. Haec vox "sacra.rrientum" etymologice significat re1n s<ticram, et ideo a.dhibita est ad designandas res sacras. Apud Rom.anos, sacramentum vocabatur pecim·ia quae a partibus litigantibus deponebatur, quamque perdebat ille cujus sententia falsa judicabatur (1) ; sacramentum etiam erat jicsjwrandum, quo mi.. lites sese obstringebant servitio Reipublicae (2). In usu. ecclesiastico, sacramen• tum vocatum est id omne quod apud Graecos designabatur per vocem mysterion,· rnysterium erat res arcana, occulta, paucis communicanda (3), et quia res arcanae sunt res sacrae, quae ad Deum dicunt relationem, ideo sacramenta vocantur ipsa mysteria: e. g., Trinitas, Incarnatio, (4), vel ipsa voluntas Dei, vel _etiam ea quae a Deo disposita sunt. .. Decursu vero temporis, cum intúllectus hoi:ninum suam lucem, ·e fontibus Revel1;1tíonis haustam,. circ.a Sacrae Theologiae campos diffundere incoeperit, haec vox "sacramentnm" restricta est ad designandum quemdam ritum sens1-– bilem ab · Ecclesia adhibitum ad significandam et conferendam gratiam quam ex institutione divina Xti. significant; sacranwntwrn igitur hodie significat illum ritum sensibilem a Xto. institutum, et quidem permanenter, ad conferen• dam gratiam quam significat; ita illa vox, quae in praeteritis temporibus eccle– siasticis, plurimos sensus et acceptiones admisit, hodie hunc sensum bene deter• minatum et fixum acquisivit in usu ecclesiastico et theologico (5). Haec animadversio, quanti momenti sit, postea. apparebit, ubi de proba– ,. tione existentiae s.acramentorum in specie, nam argumenta desumi non pote– runt ex eo quod in Sacra Scriptura vel in Traditione haec vox inveniatur, sed ex eo potius quod ipsa res ihi contineatur. Septem sunt, nec plitrá nec JJ(!ilWiora - HiR vrrbis dieirnus saerarnenta quae de facto a Deo fuerunt rcvelata, esse septrm, neci plus nee minns; nec aliquod prüinde est dcperditum, nec aliquod snpcradditnm, sed c!a quae Xtns, im,tituit, sunt septem, et snnt illa qnae ab Ecelesia nt talia adhibe11tnr., Novae Leg'Ís ·- Quod sacramenta aclfnerint in Veten~ r1 1 estarnento, nernin1 (l) "."üJa pecunia, qnae in judichun venit in litibu8~ 1::1acrarnentun1 a, 8 acró. Qui pe.; tebat, et qui infi.ciabatu:r de aliis rebus, uterque quingeqto.s aeris a.,d pontif'icm 11 denone..; bat; qu.i j_udjcio vicerat, ~uun1 8acra.1nentu1n a sa;cr,o aufflf'ebat; victi a.d, a8rariu1n re<J.i-' · bat"' Varro, De lingua latina, J ib. 4. (2) Ita Hora t., Jib. 2, Od. 14: ":Non t0go Derfidun1 dixi. ,c:;:acra.nlentu1n". Cfr. Terti 1 .. llianus, De Corona, c. 11. 1VII,, 2, ll l. (3) "Sacramentum ·(:secretum) reg,i:s abscondere bonum est" tob., 12, 7. , ( 4) '_'Magnum, est pietatis sacra.mentum (mysterium), quod '"manJ1'estatum · e:st in carne'. I T11n., 3, 16. Cfr. de. hac re Pourrat, la Théologie sacramentaire, c. l et 2; De Ghellinc, Pour l' histoire d~ mot "sacramentum", "1 vol., T-1ouvain. (5) Protestantes non tantum ipsam rem, Red et.iam nomen signi blitsphemant; cfr. :r.utherus, :De captiv. babyl, eccl,, c. de matrin:wnio.