BCCCAP00000000000000000001372

150 DE PRAESENTIA REAL! CHRISTI Metaphorae ;a, Protestantibus inventae: 267. Tres praecipuae metaphorae a ProteBtantibuB sunt adinventae: a) CarlostadiuB dicit eam inveniri in vocabulo Hoc, quod adverbialiter sumi debet pro 'Hic; sensus igitur est iste: Hic (adverbialiter) est corpus meum. b) Zwinglius invenit metaphoram in verbo "est", secundum quem idem sonat ac "significat"; .quare sensus est iste: Hoc significat corpus meum. e) Oecolampadius metaphoram ponit in voce "Corpus", quod significaret "figuram", et sensus essét iste: Hoc est figura corporis mei. . . . Sed cujusnam vel parum excultus intellectus istis ridiculis interpre'– tationibus 'assentiet? En igitur ratio discordiae et discrepantiae! ! Jam anno "1577 plus quam ducentae enumerabantur sententiae ínter Protestantes, et quot hodie1 ! (29); Nihil tamen mirandum, nam nulla poterit inveniri unquam me– taphora satisfactoria, ubi metaphora prorsus non est. Nos, Catholici, defendimus sensum harum expressionum' esse litteralem, et significare. veram, ac realem, ac substantialem, praesentiam -Corporis et Sanguinis Christi. Oajetanus tamen gravissime erravit in hac re, dicertdo nu– llum adesse argumentum apodicticum ad probationem praesentiae realis @X verbis Institutionis, si verba sumantur in seipsis, seorsim ab Ecclesiae et Patrum auctoritate. Scripserat enim Cajetanus: "Non apparere ex evangelio coactivum aliquod ad i_ntelligenda haec verba proprie" (30); sed haec v¡erba, jussu Pii v,· ex· operibus Cajetani expu~icta sunt: · · · Arg_umentum genera.le : 268, E verbis Institutionis eruitur do~ma praesentiae realis, si Yerba illa, non metaphorice, sed proprie, intelligenda sunt. .Atqui verba Institutionis, non metaphorice, sed proprie intelligenda sunt. Ergo.... ' Prob. minor.: a) Repugnat sensus metaphoricus, nam si Christus .in Ultima Coena his verbis: "Hoc est corpus meum"; "Hic est sangiiis .meus", nihil aliud signifi– care voluisset quam se panem et vinum dare in signum vel in symboluni. Cor– poris et Sanguinis sui, fallaciter et inepte loqueretur. .Atqui hoc_ dici nequit de Christo. Ergo Christus his verlri.s significare voluit quid esset illud quod dabat, non vero cújus _rei esset signum. Et revera, sunt res, quae, quando enuntiantur, semper expectantur ab– solute in seipsis; non vero expectantur ut signa aliarum rerum; hinc qnando proferuntur, .ab omni .audienti intelliguntur sensu proprio, quin ejus mens feratur .in senslim tran~latum, nisi forte expresse a loquente declaretu:r se illam rem usurpare sensu translato et metaphorico. E contra, sunt multae ali.ae res quae, sive ex natura sua (ut imagines pictae), vel ex usu recepto (ut typi Veteris Testamenti), vel ex índole oratio– nis (ut in parabolis), quae, quando proferuntur, intelliguntur non in se, sed _ut signa alte:rius reí; in his rebus attenditur non quid sint, sed quid per prae- dicatum praedicetur. J amvero panis et vinum, nec ex natura sua, nec ex usu communiter re- (!9) Stus. Bella.rmtnu11, De Bucharlstia., lib. 1, c. 8, (30) In 3, q. 75, art. 1, · · · ·